Kijk, er zijn Beaujolais die eigenlijk, stiekem, diep van binnen, Bourgognes willen zijn. Er zijn er zelfs die dat lukt, met een paar jaar rijping. Beaujolais ‘pinotés’, noemen ze ze ter plaatse, want de druif van de rode Bourgognes is de pinot noir. Terwijl die van de Beaujolais de gamay is, voluit gamay noir à jus blanc. Een veelzijdig wijnbesje, omdat ze er tegelijk dellerige primeurwijn van maken en bloedserieuze Brouilly’s en Juliénas en Saint-Amour. Die kunnen pinoteren.

Fijn. Alleen komt het me voor dat er vandaag de dag nog slechts die uitersten bestaan. Terwijl de glorie van de Beaujolais voor mij toch ook schuilt in de middenweg: klotsend slurprood dat naar kersen en bieten ruikt en vooral naar banaan. Nee, niet schrikken. Dat hoort. Dat is heerlijk. Dat is Frankrijk op zijn best, terrassen, baguettes, slakken en zon. Gelukkig heb er weer een gevonden. Een puike. De Beaujolais-Villages van Jean Loron is zorgeloos lekker, onbekommerd sappig, a-politiek, tout le bof-bof-bof et tralala. Dek snel de tafel met geblokte kleedjes, koop fatsoenlijk stokbrood en snijd de knoflookworst in plakken. Al la votre, la tienne et la mienne!

 

Beaujolais-Villages 2016, Jean Loron

Wijnkring.nl, € 9,95

 

Prijs/kwaliteit 8,5