Exotische uitstallingen, vreemde producten lekker bij elkaar; Franse supermarkten doen er allemaal aan. Eén enorm, bont schap met etenswaardigheden uit Mexico en Portugal en Algerije en Griekenland, ik ga altijd even kijken. Sommige zijn overduidelijk van groot-industriële imitators, andere directe import van onduidelijke fabriekjes, in blikken waar een provisorisch ingrediëntenlijstje overheen geplakt zit omdat wij geen Grieks of Arabisch kunnen lezen.

Daar trof ik een fraai rood pak. Een doos zó vol met goede bedoelingen dat ik hem meenam. Biologisch, meldde een label. Fair Trade, er meteen naast. ‘Bio et équitable’ in flinke letters: bio en verantwoord. ‘Merci pour votre engagement!’ juichte het verder, dank voor uw betrokkenheid, namens de Coopérative Khaddar in India. Waar ging het om? Rode linzen met rijst op Indiase wijze. Achterop stond alles uitgelegd, over de twintig families die hier de baten van hebben, over de herbebossende bomen die geplant zijn. Met plaatjes van een lieve Indiër tussen stukken kurkumawortel en kokos.

Jongens, als goeddoen zo gemakkelijk wordt gemaakt kan zelfs ik het niet weerstaan. Gekocht dat pak. Klaargemaakt. En me rot geschrokken.

Het begon al bij het openknippen van het gevacumeerde plastic. Er dampte een muffe lucht uit op. Niet het opwindende muffe van Oosterse markten – dat is er een van fermentering, van leven, zo je wilt, opwindend en zwoel en wulps – maar eentje van ranzigheid, van eenzame opsluiting en uitzichtloosheid. Bereiden hielp niet, versterkte de treurnis slechts. Dapper toch een hap genomen, elkaar aangekeken, gegrijnsd en – wat moesten we anders, kippen hebben we niet – de fauna van het rioolsysteem gevoederd.

Irritatie leidde tot opstand. Dit moest toch beter kunnen? Linzen, rijst, specerijen, een beetje gezond kookverstand en wat aandacht moeten naar iets aangenaams voeren. Dus las ik de ingrediëntenlijst aandachtig, net zoals Karin Luiten voor haar rubriek in Trouw doet, en kookte een eigen versie. Heerlijk. Goed, ik nam de linzen die ik had – groene – maar verder bleef ik bij het origineel. Eenmaal op het bord vonden we dat een kneep citroensap erover de zaak extra lekker maakte. Kortom: citroenrijst met linzen was geboren. Sorry, Indiërs.

 

Kruidige citroenrijst met linzen

Hoofdgerecht voor 4 personen

 

3 uien, ragfijn gehakt

4 eetlepels olie

2 tenen knoflook, gehakt

3 cm gember, gehakt

3 eetlepels geraspte kokos

1 eetlepel kurkuma

1 eetlepel gemalen komijn

2 eetlepels vadouvan (Jonnie Boer), of meer

150 g groene linzen

150 g basmatirijst

1 citroen

 

Bak de ui in de olie glazig en daarna ton even tot hij gaat kleuren in ongeveer 6 minuten. Voeg de knoflook en gember toe en bak nog 1 minuut mee. Doe er de kokosrasp, kurkuma, komijn en vadouvan bij en bak al omscheppend mee. Doe de linzen in de pan en schenk er 350 ml water bij. Voeg zout toe, sluit de pan en laat op laag vuur 10 minuten koken. Doe er dan de rijst bij en laat koken tot die gaar is, in circa 10 minuten. Proef en voeg zo nodig nog vadouvan toe. Serveer en knijp er aan tafel citroensap over uit.