Laatst nog een spraakverwarrinkje in een restaurant. “Rode wijnen, meneer? We hebben een Cannonau en een Grenache.”
“Leuk! Dat is hetzelfde.”
“Hetzelfde? Nee hoor!”
Nou, ja hoor. De Spaanse garnachadruif heeft vanaf de 18e eeuw langzaamaan brede terreinen veroverd, in Zuid-Frankrijk, waar hij grenache werd, in Italië als guarnaccia en tocai rosso, en op Sardinië, onder de naam cannonau. Zou de naam echt refereren aan iets kanonnerigs? Het ras zorgt in ieder geval voor volle, alcoholrijke wijnen. Châteauneuf-du-Pape ontleent er zijn kracht aan, net als Gigondas. Op Sardinië maakten ze er vroeger dikke, bijna portachtige wijn van, tot niemand die meer wou. Andere tijden, andere smaken. Dus wat je maar zelden ziet, gebeurde hier: men vergrootte de opbrengst per hectare. Om de concentratie naar beneden te brengen, om de wijn te ‘verdunnen’. Zodat er nu fraai gewelfde, goed gespijkerde maar tegelijk fris drinkbare Cannonau’s in de fles gaan. Neem de Vigna di Isalle 2010 van de Cantina Dorgali. Daar is ondanks zijn 14,5 procenten niks plakkerigs aan. Het is een in opwekkende tinten paars en rood geschilderd werk, in een lijst van geroosterde koffie. Sappig zuur zorgt voor gevaarlijke doordrinkbaarheid. Braad, rooster of bak lamsvlees met rozemarijn en luid er de winter mee uit.
Vigna di Isalle 2010 Cannonau di Sardegna, Cantina Dorgali
www.enoteca-sprezzatura.nl, € 11,50
Op 17 april 2025 start een nieuwe cursus culinair/wijnschrijven. Intensieve, persoonlijke begeleiding op je eigen niveau en helemaal op maat, gericht op jouw doelen. Of doe op maandagavond 28 oktober mee met de workshop Kookboek Maken! Klik hier voor informatie.