‘Als ik nou eens…’ Dat is een frequente gedachte in mijn kop. Ik peins vaak bij de koffie over het avondeten, soms al bij het ontbijt. Zoveel gebeurt er niet in deze tijd en bij gebrek aan een hond laat ik daarom mijn culinaire gedachten uit. Op hun riem staat […]
De decadentie schrijdt voort, corona of geen corona. Gaten in je broek noem ik decadent. Cynisch, bijna. Een vrolijker teken der decadente tijd was de hondenwijn waarvoor onlangs geadverteerd werd. ‘Een wijntje drinken met je hond, dat is nog eens gezellig. Houden ze niet eens een kater aan over. Proost!’ […]
Zo’n receptje? Dat schudden die Kleyn uit zijn mouw! Ik hoor het u denken, maar zo is het toch niet hoor. Een levenslange, dagelijkse culipraktijk zit erachter en dan nog sla ik regelmatig planken mis. Niet als ik iets vertrouwds maak natuurlijk, maar wanneer ik tracht iets nieuws te bakken. […]
Ooit, lang, lang geleden, nog voor Mies Bouwman en Willem Ruis, vermaakten de menschen zich des avonds met ganzenborden, gezeten aan de eettafel, waar de eenige electrische lamp boven hing. Daarna kwam dus de televisie, maar dat kneuterverlangen ging niet weg. Vandaar dat gourmetten zo aansloeg, later. Gezellig. Er is […]
Chips met dipsaus, daar is mijn culinaire carrière mee begonnen. Althans, het fabrieken van die dipsaus – die chips kochten we. Ik was elf of twaalf en roerde woest experimenterend allerlei muffe poeders uit het roemruchte kruidenrekje door mayonaise. Vooral kerrie natuurlijk. Oom Harry prees mijn resultaat bij een verjaardag. […]
Zomererwten, wintererwten, ik ben voor alles in. Eind juni dop ik het groene geluk, nu zet ik kapucijners in de week. Dat zijn namelijk ook erwten, Pisum sativum arvense, een plant waarmee de mensheid al heel wat millennia optrekt. Doperwtjes zijn een veel recenter frats, iets van groenteveredelaars die in […]
Ja kijk, zo moet het nou, een historisch kookboek aanpakken. Onlangs verscheen Het excellente kookboek van doctor Carolus Battus uit 1593. Proef de smaak van de 16e eeuw (uitg. Sterck & De Vreese, € 29,95). En het is huiveringwekkend goed; ik viel van de ene blijde verbazing in de andere. […]
Thuiswerken? Ik heb nooit anders gedaan. Er zijn nu eenmaal weinig media die een culinair scribent in vaste dienst nemen, los van de vraag of ik dat had gewild. Ik zzp dus al meer dan dertig jaar, ook al heette dat vroeger freelancen. Mijn dag lijkt vreemd op die van […]
Ik eet graag met een mes in de hand. Snijden, hapje, snijden, hapje. Waarom? Geen idee. Lui uit andere culturen hebben daar geen last van. In India en China en Indonesië bestaat alles uit brokjes, al dan niet in saus. Die pak je met stokjes of je vingers of met […]
Malle dingen, courgetteplanten. Invasief. Woekerend. Het ene moment heb je nog leuk wat oranje-gele bloemen, het volgende bulken er gedrochten onder de bladeren vandaan, monsters van meerdere kilo’s, logge, groen en geel verpakte waterzakken met te veel en te grote zaden vanbinnen. Dat begrijp ik althans, want ik ben zelf […]
Ze lopen ermee weg, de mediterraniërs: anijzige smaken. Geen idee waardoor dat komt, maar het is zo. Van het Midden-Oosten tot Spanje, als er gelebberd moet worden is er ouzo en raki en sambuca en pastis. Soms gieten ze er koud water bij, soms is dat al te veel moeite, […]
Lang, lang geleden deed ik nog braaf wat er in recepten stond. Ik had een Provençaals kookboek gekocht dat duidelijk stipuleerde dat je voor de ware ratatouille de groenten in porties in olijfolie moest bakken. Net als met het aanbraden van vlees moest dat met beetjes tegelijk, anders zou er […]