“Ik behoud me het recht voor mezelf te allen tijde tegen te spreken,’’ zei filmregisseur Federico Fellini. Heel goed. Hij was ook geen politicus. Met wat ik onlangs uithaalde trad ik min of meer in zijn voetsporen: ik maakte pasta met gehaktballen. Of eigenlijk gehaktballen met pasta. Dat is voor […]
Zo, mijn eerste terras is binnen. Wat? O, nee, sorry, het was buiten natuurlijk. Ik moest in Maastricht zijn, waar de zon net lang genoeg scheen om mij een Gerardus Blond te laten drinken. Toen kwamen er rukwinden en een daverende bui en kocht ik een nieuwe panamahoed waarvan de […]
‘Wijn- en eetschrijver’, zo noemt Harold Hamersma zich sinds het onlangs verschijnen van De vrouw die water liet aanbranden (Ambo|Anthos € 21,99). Het is min of meer het tweede deel van zijn memoires; het eerste ging over zijn jeugd in de Amsterdamse Pijp. Dit keer is zijn gang richting zijn […]
Hoe staat het met uw snijvaardigheden? Jaja, dat heet ‘knife skills’ tegenwoordig, ik weet het, Nederlands is uit. Aan de Universiteit van Hull mogen we het begrip nu ook als ‘nife skils’ schrijven, begrijp ik, of desgewenst ‘nyfe squilz’. Hoe dan ook, het hanteren van snijgereedschappen is belangrijk voor de […]
Het deed me aan een museum denken, een modern, interactief museum waar je op knopjes mag drukken en over geprojecteerde kaarten op de grond mag lopen. Ik heb het over Verandering van spijs. Tienduizend jaar voedselbereiding en eetgewoonten (uitgeverij Matrijs, € 19,95), een mooi geïllustreerd boek over de culinaire geschiedenis […]
‘Tahini’, ik weet nog wanneer ik het woord voor het eerst hoorde. Het was bij een vriendin van een vriend die in Amsterdam op kamers woonde. Een kamer met oude lappen over oude meubels en overal kussens en een geur van patchouli. Hoe heette ze nou ook alweer? In ieder […]
Er gebeurt hier geen barst. Ik heb geen afspraken, we kunnen niet naar restaurants of films of concerten. Werk genoeg en toch tijd over. Daarom ben ik maar vast begonnen aan het schrijven van een volgend boek, over wijn dit keer, terwijl het andere nieuwe nog bij de corrector ligt; […]
Lang, lang geleden was kip duur. Erg duur. Begin jaren 50 nog kostte een halve kip meer dan ossenhaas in de hoofdstedelijke restaurants. Maar een paar jaar later kwam uit Amerika het verschijnsel kippenindustrie overwaaien, met snelgroeiende rassen en volautomatische slachterijen. Kippenrestaurants als Wiener Wald openden in de steden en […]
Ik heb een bijzondere relatie met rozemarijn (kleine letter, laten we het helder houden). In mijn grasgroene kookjeugd leerde ik de gedroogde naaldjes ervan over gebakken aardappels te strooien, maar het was pas jaren later dat ik begreep dat het spul ook echt aan een struik groeide. Een struik die […]
‘Als ik nou eens…’ Dat is een frequente gedachte in mijn kop. Ik peins vaak bij de koffie over het avondeten, soms al bij het ontbijt. Zoveel gebeurt er niet in deze tijd en bij gebrek aan een hond laat ik daarom mijn culinaire gedachten uit. Op hun riem staat […]
De decadentie schrijdt voort, corona of geen corona. Gaten in je broek noem ik decadent. Cynisch, bijna. Een vrolijker teken der decadente tijd was de hondenwijn waarvoor onlangs geadverteerd werd. ‘Een wijntje drinken met je hond, dat is nog eens gezellig. Houden ze niet eens een kater aan over. Proost!’ […]
Zo’n receptje? Dat schudden die Kleyn uit zijn mouw! Ik hoor het u denken, maar zo is het toch niet hoor. Een levenslange, dagelijkse culipraktijk zit erachter en dan nog sla ik regelmatig planken mis. Niet als ik iets vertrouwds maak natuurlijk, maar wanneer ik tracht iets nieuws te bakken. […]