Nou, laat maar eens zien: wie denkt er nog dat Chianti simpele rode slobber is? Handen omhoog, graag. Mandflessen, goedkope pizza, reldeldelmacaroni, o sole mio? Ooit was dat zo, maar ik mag toch hopen dat de moderne generaties dat besmette jarenzeventigimago niet eens kennen. Chianti Classico, uit het hart van Toscane, is eersteklas wijn met kern, met karakter, en steevast met een zekere frisheid. Natuurlijk zijn er niveauverschillen.

Als ik eens een voordevuistwegschatting doe, is zeker een derde van alle wijnbedrijven in de streek in handen van nieuwkomers, niet-Toscaners uit Italië en de rest van de wereld. Ambitieuze lui of domweg mensen met veel te veel geld, die de beste oenologen huren en hoge ambities hebben. Het zou natuurlijk verrukkelijk ironisch zijn als dat slechte wijn opleverde, maar nee. Neem La Porta di Vertine, een wijngoed dat in 2006 door de Amerikaanse projectontwikkelaar Dan Lugosh werd gekocht. De namen van beroemde consultants buitelen over elkaar heen als je leest over de start en de conversie naar biologische teelt. Maar het werkte: al vanaf 2007 schoten de wijnen naar de hoogste regionen van de proeflijsten. Nu is de 2009 er, en ook die is een aanbeveling waard. Goed, ik ben bevooroordeeld ten aanzien van Chianti – ooit woonde ik er – maar dit is een waar feest van zwoel, zacht wolkend fruit en de Chianti kenmerkende geur van viooltjes. Zo moet dat.

 

Chianti Classico La Porta di Vertine 2009, bij www.bythegrape.nl, € 17,95.