Marlijn Huitink trekt alle stoppen open en schrijft een vlammend pamflet.

 

De overweldigende geur van verse appeltaart zorgt voor een gelukzalig gevoel; de kaneel en vanille die er subtiel in zijn verwerkt laten je voor een moment door de ruimte zweven. De rijzende muffins worden zichtbaar als de oven een klein stukje opengaat en de aroma van pure chocolade stijgt direct naar je hoofd. Grote prachtige taarten in alle vormen en maten, waarvan de felle kleuren je bijna verblinden, ogen als een kunstwerk. Ze zijn te mooi om aan te raken, overspoelen je door een onbeheerst verlangen om ze op te eten. Een duik in een bad vol van deze heerlijkheden is een wilde fantasie. In dat bad kun je ongestoord van een overheerlijke zoete beleving proeven, smikkelen en intens genieten, zolang en zoveel als je zelf wilt.  Na de wittechocoladecheesecake van je vingers te hebben gelikt kan je niet meer zonder: er is geen leven meer zonder zoet.

 

Aangeboren voorkeur

Zoet is zacht en zoet is gezellig, maar wat moeten we ermee?  Zoet is boven elke andere smaak onze grootste favoriet. We worden op de wereld gezet met een aangeboren voorkeur voor deze plezierige smaak en ons lichaam is zo ontworpen dat het heftig reageert als het in aanraking komt met iets zoets.

De suiker in zoet maakt zoet zo oneindig zoet. Als de suiker in je mond verdwijnt wordt het beloningssysteem in de hersenen direct gestimuleerd. Hierdoor zijn al die zoetigheden zo interessant en vooral zó gewild. De suiker wordt volledig geaccepteerd door je lichaam en vanaf dat moment is er geen weg meer terug. De suiker maakt je kapot. Je brein is totaal afhankelijk van suiker en je innerlijk systeem wordt in de war geschopt en verwoest. Het grootse verlangen hiernaar wordt op deze manier in stand gehouden en neemt alleen maar toe. Dit verlangen wordt steeds groter en groter en de suikerverslaving wordt je volledig de baas. De suiker is een hogere macht, want hij bepaalt jouw energie, jouw dip en jouw geluk. De suiker bepaalt alles en zie hem dan nog maar eens te overmeesteren.

 

Verslaving is de regel

Je ledematen worden slap en alle energie lijkt uit je lichaam te verdwijnen. Je wordt licht in je hoofd en de wereld verdwijnt langzaam onder je voeten vandaan. De enige oplossing om niet verder weg te kwijnen is je lichaam te voorzien van een romige reep volle melkchocolade met pralinevulling en stukjes karamel. Alleen het softijs van snackbar William op de hoek kan een inzinking voorkomen. Een stuk bosbessenvlaai met kant-en-klare slagroom uit een smoezelige spuitbus zorgt ervoor dat je niet flauw valt. Je lichaam roept: suiker. Je smacht naar suiker, pure suiker. Alleen dan zal je overleven.

De behoefte aan suiker is immens groot. Zo groot, dat suikerrijk eten een gewoonte is geworden. Het is de normaalste zaak van de wereld om altijd maar dat kleffe koekje bij de koffie op te eten. Het is een gewoonte om ’s avonds voor de televisie een zak Engelse drop leeg te eten.

Plotseling is de bak aardbeienijs leeg, omdat de suiker je altijd de baas zal zijn en je volledig meeneemt tot op de bodem. Smachtend wordt die bodem schoongemaakt tot echt al het ijs, of eigenlijk alle suiker, helemaal is verdwenen. Maar voldaan ben je nooit.

Waarom zijn er zoveel mensen die niet kunnen afblijven van al die zoete troep, terwijl ze weten dat ze zichzelf de vernieling in helpen? Waarom moet er op een verjaardag een verse slagroomtaart van de bakker om de hoek worden geserveerd? Deze taart komt niet net uit de oven en is niet versierd met vers fruit. Door de zompige cake met slagroom die drie weken geleden is geklopt, gevuld met glimmende, mierzoete kersjes uit blik, voel je je niet meer jarig. Die verjaardag is in een klap verpest. Waarom moet er altijd een reusachtige bak popcorn worden verorberd in de bioscoop? Die literfles Coca Cola om de harde stukjes uit je tanden te spoelen maakt de film echt niet spannender.

Een suikerverslaving is tegenwoordig meer regel dan uitzondering en vertoont zelfs overeenkomsten met een drugsverslaving. Gezondheidsexperts in de VS concluderen dat je een kind net zo goed met heroïne kunt injecteren als het om een chocoladebrownie vraagt. Afkicken, suiker radicaal schrappen van het menu en onmiddellijk verbieden is de enige manier om deze hunkering naar suiker te overwinnen.

 

Als suiker nu wordt uitgevonden…

Als suiker nu zou worden ontdekt, dan zou hij waarschijnlijk niet eens goedgekeurd worden. Suiker is een bedreiging voor het lichaam. Hij is een groot gevaar voor de gezondheid, een veroorzaker van talloze ziekten, zoals diabetes type II. Hij is slecht voor de gemoedstoestand, want hij maakt agressief, zoals blijkt uit een experiment in het detentiecentrum Tidewater in de Amerikaanse staat Virginia. Het schrappen van suiker van het menu zorgde voor een afname van het aantal agressie gerelateerde incidenten onder de jeugdige delinquenten met maar liefst 45%. Er kan worden gezegd dat we suiker helemaal niet nodig hebben, maar toch is het er in overvloed. Per persoon wordt er een bedroevende 40 kilo suiker in een jaar het lichaam in geloodst. In Afrika is een Marsreep goedkoper dan schoon drinkwater, waardoor het aantal mensen met obesitas in een razend tempo stijgt.

Suikerklontjes voor het paard en een grote zuurstokroze suikerspin op de kermis bestaan logischerwijs uit suiker. Net zoals de poedersuiker die je op een pannenkoek strooit. Hier doet de suiker zijn naam eer aan. Maar tegenwoordig zit in ongeveer 80% van de supermarktproducten waarvan je het niet verwacht een overvloed aan suiker verwerkt. Geen suiker toevoegen aan de thee of koffie haalt niets meer uit.

Ongemerkt wordt je lichaam kapot gemaakt, omdat je alsnog te veel binnenkrijgt door deze misleidende producten. We worden voorgelogen en belazerd. Bedonderd waar je bijstaat, doordat verpakkingen een product gezond laten kijken.

Maar schijn bedriegt. De meest verrassende producten zoals pesto, hamblokjes, mosterd, gerookte zalm en rookworsten worden volgestopt met gevaren. Een rookworst hoort toch uit enkel en alleen vlees te bestaan? Wie stopt hier suiker in en nog belangrijker waarom? Mosterd is al zo sterk van smaak dus behoudt die smaak dan ook. Suiker ruïneert ons voedsel. Er is bijna geen echt eten meer te vinden en dat allemaal door deze uit de hand gelopen acceptatie van de kwaadaardige toevoeging: suiker.

 

Zou er een toekomst zonder suiker bestaan? Wat als de Albert Heijn wordt overmeesterd door een deurwaarder, die in een keer alle bedrieglijke producten meeneemt en laat verdwijnen? Wat als we leven zoals in de tijd voordat de suikerverslaving zijn intrede maakte?

Echt eten, zonder toevoegingen, zonder suiker, gewoon eten, net zoals over-overgrootmoeder het maakte. Zij hebben nooit geweten wat Quaker Cruesli is of wat cornflakes zijn. Winegums, kauwgomballen en zure matten met hoofdingrediënt suiker, zouden hen het schaamrood op de kaken bezorgen. Zij gebruikten geen pakje met chemisch poeder dat zich voordoet als soep door er 2 liter water aan toe te voegen. Laat staan dat ze bananencupcakes maakten en deze versierden met gezichtjes van glazuur.

Zij plukten tomaten uit eigen tuin om daar verse soep van te maken. Soep zonder suiker. Soep zonder troep. Alle over-over grootvaders vingen hun eigen vis met zelf gemaakte hengels. Ze stonden het niet toe om plakjes gerookte suikerzalm hun lichaam te laten beschadigen. Als suiker niet zou bestaan zouden we niet weten dat er reusachtige wafels zijn, waarvan je tanden afbreken door de grove brokken die erin zijn verstopt.

Daarom hebben we geen suiker nodig, want het leven is al zoet genoeg.

 

Marlijn Huitink