In het Volkskrant Weekendmenu van deze zaterdag een heldere paddestoelensoep met spekjes, wildzwijn met trappistenbier en toe zoete rijsttimbaaltjes met verse dadels. Dat nagerecht is een gelegenheid om eens een PX open te maken, die chocoladekleurige, intens zoete sherry.

Wat mij betreft zijn er maar heel weinig eetbaarheden waar de intense zoetheid van Pedro Ximenezsherry bij past (nee, bij chocolade prefereer ik Banyuls of Maury), maar deze toet met dadels is er zo eentje. Samen zijn dessert en wijn een paradijselijke smaak voor de ware zoetekauw. Voor de rest van de mensheid: probeer maar eens, de porties zijn niet zo groot en Pedro Ximenez moet je geproefd hebben.

Smaak

Alle sherry’s beginnen hun leven als droge wijn van de palominodruif. Voor de export worden sommige – de amontillado’s en oloroso’s – gezoet met het idioot zoete sap van de Pedro Ximenezdruif. Men laat dat spul ook wel vergisten tot een aparte wijn; El Candado is er een voorbeeld van. Je kunt hem puur als saus over vanille-ijs schenken, er sauzen voor vlees en vis mee afmaken, of hem opdrinken. Bij rijstdesserts met dadels en pecannoten. Ietsje koelen mag.

Verkrijgbaar

Valdespinio Pedro Ximenez ‘El Candado’. Slijters, circa 20 euro de fles. Geopende flessen zijn in de koelkast maandenlang houdbaar.