Hoe kiezen we een wijn bij Meus’ pastagerecht van gisteren? Er zit tomaat in, wat het fris maakt, net als de rucola. Maar drie uien, de Parmezaan en een ons pijnboompitten zorgen voor een ronde smaak. Behalve de pancetta is er geen vlees. Kortom, het gerecht is gebalanceerd, maar eenvoudig en niet heel rijk. Iets roods maar niet zo zwaars, dat lijkt me daarop het antwoord. En in die hoek kom ik al gauw bij Beaujolais.

Echte Beaujolais dan, niet die karikatuurwijn die in november als nouveau of primeur in de winkels komt. Helaas laat de belangstelling daarvoor te wensen over. Te veel drinkers denken dat alle Beaujolais primeur is. Zonde. Neem nou de Chiroubles van de Domaine de la Chapelle des Bois. Dat is op en top wijn, kersenwijn, diep van tint, aangenaam knerpend langs de tong. Enige overeenkomst met die vermaledijde primeur: de druif. Dat is de gamay, en die zorgt immer voor een niet te imiteren fruitige vrolijkheid. Vandaar dat er van oudsher geroepen wordt dat Beaujolais ‘licht’ is (dat valt nog wel mee), dat hij koel geschonken moet worden (maar niet koud), gevolgd door de opmerking dat hij ‘jong’ gedronken moet worden. Nou… ter plaatse dronk ik dit soort wijnen van meer dan tien jaar, die uitstekend waren. Maar ik zou er niet op gaan zitten wachten, hoor. Opentrekken die fles.

Chiroubles 2010, Domaine de la Chapelle des Bois, bij www.henribloem.nl, € 8,50