En daar is het dan: bier. Verschillende lezers begonnen te vragen waarom het toch altijd wijn moest zijn bij eten. Nou, omdat ik dat een betere combinatie vindt. Bier heeft als belangrijkste smaakcomponenten bitter en zoet – zuur doet nauwelijks mee. Terwijl zuur smaakbepalend is in eten. Dingen worden extra lekker als er een ietwat zure drank naast staat. Wijn, rood, wit, rosé. Of zuur bier, maar dat bestaat nauwelijks. Het heet lambiek of geuze, of als je heel welwillend bent witbier. Vandaar dat het meeste bier dorstlesserig rond allerlei culinaire klippen kan spoelen, maar er zelden aan land gaat.

Laatst proefde ik kaas en bier. Kaas van L’Amuse, Frans en Belgisch en Nederlands, en bier van Jopen in Haarlem, de kleine brouwers die net een nogal briljant aangenaam proeflokaal/brouwerij/brasserie hebben geopend in een voormalige kerk.

Ik vond het maar niks, bier en kaas. Vooral blond, droog, bitter bier en kaas hadden niets met elkaar te maken. Maar dat glas Ongelovige Thomas, een soort quadrupel met tien hele procenten alcohol, een rijke smaak en wat zoet, werkte wel, vooral met harde oudere en blauwe kazen. En bij een taart als de pecan pie van de boekbespreking van gisteren gaat hij ook fantastisch. Ongelovige Thomas is extra fruitig door het gebruik van Amerikaanse hoprassen, Simcoe, Cascade en Chinook, meldt brouwer Jopen. Mooi! Toch nog een beetje genoegdoening voor mijn wrange toon in de boekbespreking hiernaast.

Jopen Ongelovige Thomas, o.a. bij Mitra, 2,19 euro per 33 cl.