Deze week is Loethe Olthuis weer aan zet bij het Volkskrant Weekendmenu. Daarin is het hoofdgerecht een duif, gestoofd in witte wijn, zoals ik hem jaren geleden kreeg in San Gimignano. O, misschien is het niet altijd duidelijk, maar behalve het in het VK-Magazine in print verschijnende recept – in dit geval dus het voorgerecht, een paddestoelensalade van Loethe – kiezen we twee flankerende recepten van onszelf of Volkskeukencollega’s om het menu rond te maken.

Bij die duif zou ik de wijn drinken waarin hij toen was gestoofd, Vernaccia di San Gimignano, of anders droge Orvieto. Maar bij Loethes salade kwam ik uit op heel iets anders…

Wijnen, wit, rood, om het even welke, trekken bleek weg bij de aanblik van zoveel smaak en lekkere bitterheid in een gerecht. Als ze konden kijken dan. Noten, radicchio, ui, ansjovis en kappertjes, plus het aardse van paddestoelen, daar kan eigenlijk maar één zinnig drankantwoord op zijn: bier. En dan niet zomaar een pils uit de aanbieding, maar iets van Belgische overtuiging. Zoals Duvel.

Smaak

Duvel is een mal bier. Bovengistend, net als veel abdijbieren, en zelfs met een hergisting op fles, die heel veel smaak geeft en je dwingt tot het voorzichtig uitschenken. Maar tegelijk is het niet bruin of zwaar of plakkerig, wat komt door het gebruik van een zeer lichte gerstemout als basisingrediënt. Het indrukwekkende alcoholgehalte van 8,5 procent is bijna als van een wijn, en ook de fruitigheid doet daar wel aan denken. Maar gelukkig is daar het bitter om elke vineuze gedachte weg te nemen.

Verkrijgbaar

Supermarkten en slijterijen