Nagerechten | Volkskeuken recepten

Recept perziken met vanilleroom en met crème de cassis

Natuurlijk, je kunt het eten van en perzik uit het handje beschouwen als geklieder. Als lastig, hè getsie, nou moet ik mijn handen weer afdrogen, heeft er iemand een tissue. Maar ik vind het een feestje, een sensueel behendigheidsspel. Perziken zijn toch het tropische fruit van Europa, met veel te veel sap en een weelderig aroma. Rijp smelt het vruchtvlees tussen tong en verhemelte als onbevroren ijs, in een vloeiende overgang van fruit naar droom.

Een jaar of vijf geleden vielen ze me voor het eerst op: platte perziken. Ze zien eruit alsof er iets mee mis is, alsof de groenteman erop is gaan zitten, maar jongens, het zijn de lekkerste van allemaal. Kijk, er zijn allerlei variëteiten van de Prunus persica. Gele en witte perziken, waarvan de witte het geurigst zijn en het teerst – vandaar dat geen Hollandse supermarkt eraan begint -, nectarines en brugnons, die dus geen kruising zijn met een pruim of zoiets, maar gewoon een mutant van de perzik, en wijnperziken en platte perziken. Daarbinnen zijn dan weer variëteiten met losse en met aanhangende pitten, die je ‘stenen’ moet noemen, geloof ik. Geen idee waarom een zinnig mens een perzik met een losse steen zou afwijzen ten gunste van zo eentje waarvan je het vruchtvlees ervan af moet scheuren zodat al die draadjes tussen je tanden gaan zitten. Meters flos kost je dat. Maar goed, ze bestaan nog steeds.

Op de markt in Ancy-le-Franc besloten de verkoper en ik dat voor mijn toetje de platte perziken toch echt de beste waren. Het zoetst, het rijpst. Ik wilde ze gaan bakken. Ik sneed er per persoon twee overlangs door, met vel en al, en vervolgens bleek dat de te verwijderen steen in één dun helftje zat. Raar ding. Ik smolt boter met suiker in een koekenpan en bakte de perziken op hun gesneden kant zoetjes een minuut of 6. Perziken de pan uit, stroopje nog iets laten karamelliseren. Na een poosje koelkast serveerde ik ze met dikke room waaraan ik alleen wat schraapsel uit een doorgesneden vanillestokje had toegevoegd – geen suiker. Grand succès.

Maar een kilo perziken bleek heel veel. Twee dagen later ontvelde ik er een stel en verwijderde de stenen en harde randjes. Ik sneed ze in kwarten en marineerde die een paar uur in crème de cassis, en serveerde ze met frambozen en weer die vanilleroom. Un succès fou!

 

Twee perziktoetjes

Voor 4 personen

 

1 kg platte perziken

2 eetlepels roomboter

50 g suiker

250 ml dikke room (of half mascarpone en slagroom)

1 vanillestokje

 

voor de tweede keer:

scheut crème de cassis (likeur)

200 g frambozen

 

 

Op 17 april 2025 start een nieuwe cursus culinair/wijnschrijven. Intensieve, persoonlijke begeleiding op je eigen niveau en helemaal op maat, gericht op jouw doelen. Of doe op maandagavond 28 oktober mee met de workshop Kookboek Maken! Klik hier voor informatie.

 

 

9 reacties op “Recept perziken met vanilleroom en met crème de cassis

  1. Mooi geschreven, Onno! En uiynodigende recepten. Ik maakte deze week een perzik'salade' die het wonderbaarlijk goed deed , gegeten met knapperige spercieboontjes en een simpele aardappel met mijn mooiste olijfolie ( Nyons) overgoten. De perziken marineerde ik in: gemalen zeezout, roze peper, geplet, zwarte peper, een paar bescheiden drupjes wijnazijn uit eigen vat( loeisterk, vandaar dat drupje), en een sliertje agavesiroop. Zout, zuur en bitter moeten in balans zijn met het zoet van de perziken. Zeer aan te bevelen!

  2. De smaak was wel goed, maar ik deed toch iets fout: de suiker wordt hard en (dus) het stroopje niet zoals ik dacht dat het zou moeten. Ik heb besef ik, te weinig ervaring met suikerstropen, caramel maken etc. Zijn er tips of trucs, het is te lekker om niet nog eens te proberen. Moet het vuur hoog of laag, eerst de suiker laten smelten of niet, luistert de verhouding erg precies?

    1. Ai, dat is lastig zeg, vanaf hier. Dan waren misschien de perziken niet rijp genoeg, waardoor er niet genoeg sap uitliep, waardoor de karamel te hard werd. De oplossing is dan ze warm te serveren, dus even p de warmen voor ze op tafel komen: dat maakt de karamel weer zacht. Maar inderdaad, hier is ervaring belangrijk. Vaker doen helpt.

      1. Dank, ik hou vol hoor, ik ga gewoon meer recepten proberen met stroopjes of caramel. Dat warm serveren had ik ook al voor een volgende keer bedacht, mocht de suiker weer hard zijn. Denk dat ik zondag maar weer in de herkansing ga!

  3. Dag Onno,

    Ze lagen gisteren bij de Lidl!!! Ga vandaag het recept maken. Ziet er lekker uit.
    En de Turkse winkel verkoopt ze natuurlijk ook.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.