De decadentie schrijdt voort, corona of geen corona. Gaten in je broek noem ik decadent. Cynisch, bijna. Een vrolijker teken der decadente tijd was de hondenwijn waarvoor onlangs geadverteerd werd. ‘Een wijntje drinken met je hond, dat is nog eens gezellig. Houden ze niet eens een kater aan over. Proost!’ […]
Zo’n receptje? Dat schudden die Kleyn uit zijn mouw! Ik hoor het u denken, maar zo is het toch niet hoor. Een levenslange, dagelijkse culipraktijk zit erachter en dan nog sla ik regelmatig planken mis. Niet als ik iets vertrouwds maak natuurlijk, maar wanneer ik tracht iets nieuws te bakken. […]
Ooit, lang, lang geleden, nog voor Mies Bouwman en Willem Ruis, vermaakten de menschen zich des avonds met ganzenborden, gezeten aan de eettafel, waar de eenige electrische lamp boven hing. Daarna kwam dus de televisie, maar dat kneuterverlangen ging niet weg. Vandaar dat gourmetten zo aansloeg, later. Gezellig. Er is […]
Het laatste culinaire geheim van Europa, zo wordt de Catalaanse keuken wel genoemd. Nou ja, werd. Want die kreet is al bijna veertig jaar oud. De erkenning kwam eventjes voorbij in de jaren 90, maar liet zich rap overschaduwen door het succes van de moleculaire keuken van Ferran Adrià, ook […]
Chips met dipsaus, daar is mijn culinaire carrière mee begonnen. Althans, het fabrieken van die dipsaus – die chips kochten we. Ik was elf of twaalf en roerde woest experimenterend allerlei muffe poeders uit het roemruchte kruidenrekje door mayonaise. Vooral kerrie natuurlijk. Oom Harry prees mijn resultaat bij een verjaardag. […]
Het ligt op de loer om in de eerste dagen van het jaar iets beschouwends te gaan zeggen. Iets filosofisch. Rozen verwelken, schepen vergaan, maar ons bordje eten zal altijd bestaan. Ofzo. En dat dat in Europa wel geldt, maar voor arme kindertjes in [vul in] niet. Of iets fijn […]
‘Heel veel rozemarijn!’ riep Gianni Guerrieri. Dat was het antwoord op zijn fantastische stoofpot van wildzwijn. Guerrieri was een vriendelijke, omvangrijke restaurateur in een zwart pak dat ooit aan een veel, veel slanker persoon had toebehoord – hijzelf? – en dat met kloeke hand was aangepast met inzetstukken. Van een […]
Zomererwten, wintererwten, ik ben voor alles in. Eind juni dop ik het groene geluk, nu zet ik kapucijners in de week. Dat zijn namelijk ook erwten, Pisum sativum arvense, een plant waarmee de mensheid al heel wat millennia optrekt. Doperwtjes zijn een veel recenter frats, iets van groenteveredelaars die in […]
Ja kijk, zo moet het nou, een historisch kookboek aanpakken. Onlangs verscheen Het excellente kookboek van doctor Carolus Battus uit 1593. Proef de smaak van de 16e eeuw (uitg. Sterck & De Vreese, € 29,95). En het is huiveringwekkend goed; ik viel van de ene blijde verbazing in de andere. […]
Wij volkskokers van de Volkskrant hebben zo onze patronen. De scherpe lezers van deze rubriek hebben allang door wie waarover schrijft, vega, zoet, kinderen, vlees, biologisch, tuinen, hip, degelijk. En waarover niet. Mijn lacune is zoet. Maar af en toe, goed, héél af en toe, spring ik over mijn eigen […]
Het is een fijn teken des tijds dat het net verschenen boek over koningin Elizabeth II, God save the queen (verschillende auteurs, uitgeverij Pluim, € 19,99), besluit met een compleet hoofdstuk over het eten aan het Britse hof. Gerechtigheid; vroeger zou iets triviaals als de maaltijden bijzaak zijn geweest. But […]
Soms is zelf doen leuk. Soms kun je er dingen mee bereiken die anders niet mogelijk zijn. Ik heb het over de koken hè. Maar ik heb een buitengemeen ontwikkelde hang naar gemak, naar luiheid. Ik laat heel graag voor me werken, zeker als de resultaten beter zijn dan wat […]