‘Het beste Restaurant van Italië’ heet het boek. Met ‘De lekkerste reis aller tijden’ eronder. En daarna begint Dylan van Eijkeren te eten. Hij eet en eet en eet, van Milaan naar Napels en Venetië naar Florence en nog tientallen plaatsen, twee keer op een dag, en iedere keer het ganse Italiaanse verhaal, antipasto, pasta, soms nog een pasta, desnoods nog een pasta, vis of vlees, of vis en vlees, en een fijne dolce toe. Godallemachtig.

Ooit probeerden de Fransen mij op een schrijftour door hun Sud-Ouest drie weken lang te mesten als een gans – dat hield ik niet vol, ook al was ik toen tien jaar jonger dat Van Eijkeren op zijn reis. Maar hij blijft blij zoeken. Eten. Drinken ook, de wijnen klotsen en schuimen voorbij. Hij heeft besloten dat Italië het land der Europese landen is als het om eten gaat. En dat zult u mij niet horen tegenspreken. Fransen gloriëren in de optelsom – nog iets erbij, en nog iets – in de gedachte dat smaakcomplexiteit het hoogste goed is. Italianen trekken af. Wat je ziet moet je kunnen proeven en wat je proeft moet je met je ogen kunnen vinden op je bord. Weinig dingen gebruiken, maar dan wel van alles het beste, die je dan met een grote vaardigheid bereidt.

Van Eijkeren schrijft prachtig, inventief, en weet smaken en texturen in woorden te vangen. Dat is knap. Daar ben ik jaloers op, net als op zijn turboschildklier. Dus ging ik hinderlijk kritisch lezen. Eén dingetje vond ik maar, één lousy dingetje: hij trekt de te snelle gevolgtrekking dat alla cacciatora, ‘op jagersmanier’, een bereiding voor wild is. Nee. Tam konijn en kip worden ermee opgesierd. Als troost voor falende jagers misschien.

Een adembenemend boek, dat Beste Restaurant (De Geus, 17,90). Van Eijkerens queeste is tegelijk een ode aan de goede Italiaanse smaak, nee, aan de goede smaak, punt. Te triviaal voor sommige mensen, maar die hebben ongelijk.

Tijd voor zabaione met aardbeien: neem een ruime pan met kokend water en een kleiner (steel)pannetje dat daarin past. Een bain marie dus. Klop met de mixer de eidooiers in het pannetje glad met de suiker tot het mengsel schuimig en wit is – dat duurt even! Doe er de marsala bij en verhit al kloppend. Ga rustig door tot het gaat binden. Wees niet bang en houd vooral niet te snel op. Serveer met de aardbeien.

Aardbeien met zabaione

Voor 4 personen

3 eidooiers

100 gram witte basterdsuiker

100 ml marsala, port of andere zoete wijn

500 gram Hollandse aardbeien, kroontjes verwijderd