Het is toch een vreemde fascinatie: die met de Amerikaanse keuken. Want wie wil er nu recepten gaan koken uit een land waar alles alleen maar groot en dik en zoet moet zijn? Op mijn bureau belandde Yes We Cook, of nee, er staat YES WE COOK. Kijk, dat bedoel ik. “Gooi al uw vooroordelen overboord en ontdek dat de Amerikanen echt wel kunnen koken!’ roept de flap. O? Het boek is geschreven door Julie Schwob, een Française. Zij heeft een Amerikaanse partner, wiens moeder in Pennsylvania haar in de wondere wereld van de Amerikaanse smaak heeft binnengeleid. Helaas hanteert Schwob de slag van haar vaderland.

De vertaler heeft de zaak er niet beter op gemaakt, dus Ja Wij Koken, maar Of Het Ook Handig En Lekker Is? Het boek rammelt van de onduidelijkheden en foutjes. Waarom prakken we aardappels voor puree met een vork als we een stamper of een knijper hebben? ‘Gerookte varkensborst’ is een aanduiding die wij niet gebruiken; het gaat om ontbijtspek of gerookt mager spek. En wat moet een Nederlander met ‘500 gram gedroogd vlees (bv. grisonvlees)’? Viande de Grison is hetzelfde als bresaola en ons eigen nagelholt, maar dat wist de vertaler niet.

Het assortiment is aardig, met de klassiekers als brownies, clam chowder, caesar salad en chocolate chip cookies, en met inkoppers uit de Soul Kitchen, het Tex-Mex repertoire en de Cajunkeuken van Louisiana. Leuk, het boek heeft als ondertitel ‘101 recepten made in USA’, terwijl de achterflap zegt ‘in dit boek staan 50 recepten’.

Natuurlijk zijn de porties immens. De pecan pie waarvan ik het recept overneem zou voor 6 personen moeten zijn, terwijl je er volgens mij twee of drie keer zo veel mensen blij mee kunt maken.

We rammelen vrolijk voort. Hoe snijd je zachte boter in stukjes? Neem daar maar koude boter voor. Waarom in het deeg vanillesuiker gebruikt en in de vulling vanille-extract? Waarom wordt de noodzakelijke blinde vulling (droge bonen of kleikorrels) niet genoemd bij de ingrediëntenlijst, net zo min als de benodigde bakvorm? (24-28 cm).Verder is de baktijd lang. Dek de taart vooral af aluminiumfolie als de bovenkant te donker wordt.

‘Ontdek dat Amerikanen echt wel kunnen koken’. Tja. Zoek dan liever een tweedehands Jamies Amerika uit 2009. Oliver is een betere culinair advocaat dan Julie Schwob. Who needs enemies if you’ve got a friend like her?

Pecan Pie

Deeg: 300 gram gezeefde bloem

150 gram zachte boter, in stukjes gesneden

150 gram poedersuiker

1 snufje zout

1 zakje vanillesuiker

1 ei en 1 eidooier

Vulling:

350 gram pecannoten

3 eieren

150 gram honing

180 gram bruine suiker

50 gram gesmolten boter

1 eetlepel vloeibaar vanille-extract

Doe de bloem in een kom en maak een kuiltje. Doe er het ei en de eidooier in. Voeg de poedersuiker, vanillesuiker en boter toe en meng alles met een spatel snel door elkaar (ik zou zeggen: 2 tafelmessen en tegen elkaar in snijden). Kneed een bol van het deeg, wikkel die in plastic folie en laat 1,5 uur rusten in de koelkast.

Verwarm de oven voor op 180 graden. Rol het deeg uit en leg in de bakvorm. Bedek het met een vel bakpapier en bestrooi met droge bonen (de blinde vulling, OK). Bak 15 minuten in de oven.

Hak de helft van de pecannoten grof. Klop voor de vulling de eieren met de bruine suiker en honing. Voeg de gesmolten boter, het vanille-extract en de gehakte pecannoten toe. Giet de bereiding op de taartbodem (haal eerst de blinde vulling en het bakpapier weg, OK). Maak boven op de taart een figuur met de hele pecannoten. Bak 1 uur in de oven. Laat de taart afkoelen voor u hem opdient, anders brokkelt hij.

Julie Schwob, Yes We Cook

Deltas, 142 pagina’s, euro 19,95.