De zomer amateurt een beetje, in Nederland. Probeert een dagje heet, schrikt er meteen zelf van en probeert de boel met water te blussen. Op mijn Bourgondische stek is het wat beter, maar ook hier hotsebotst het van het ene naar het andere. Ondertussen kook ik. Voor gasten, voor onszelf. Groenten vooral, want bij de aanschuivers heersten vegetarische wensen. De weerslag daarvan komt de komende tijd wel weer hier terecht. Voor de rest heb ik weinig te melden. O wacht, het is de bedoeling dat ik in de Volkskrant dagelijkse etapperecepten ga maken bij de Tour de France, die op 29 augustus alsnog van start gaat. Maar ik houd meerdere slagen om de arm, met alle gedoe om coronaoplaaiingen.

28 september start mijn cursus schrijven en in principe komen we daartoe in persoon bij elkaar in Utrecht – de zaal is groot en goed geventileerd. Er zijn nog twee plekken beschikbaar. Interesse? Klik hier. En vertel het door, dat zou ik erg op prijs stellen!

De afbeelding hierboven toont schrijvers dezes in doppende toestand. De voedingswaar in behandeling is de coco borlotti, in goed Frans, bij ons (beter?) bekend als kievitsboon. Prachtig gekleurd mits rauw, want koken geeft hem een dom bruin tintje. Maar lekker is hij zeker. Doppen, half uurtje koken, eersteklas olijfolie en wat flinters rode ui erover, zo eten wij ons naar de toekomst. Bij jullie ook alles goed?