Sauternes, het is een droom, een wondertje, zingend zoet met een schandelijk geraffineerd olala-aroma. Dat is ook logisch als je weet hoe hij gemaakt wordt, geperst uit verrotte, verdroogde druifjes, korrelig beschimmeld, een nauwelijks nog fruitige essentie van verval en dood. Dat daaruit dat nieuwe leven kan ontstaan is verbluffend. Sauternes is Lazaruswijn, en dan niet in de zin van dronken.

Goed, dat mag allemaal zo zijn, probleem is dat de markt voor zoete wijn piepklein is en bepaald niet groeit. Hoe briljant ook, de makers van Sauternes en aanpalende wijnen hebben enorme moeite om ze te verkopen. Sommige schakelen dan deels over op droge wijn, en zo kwam het dat Le G de Château Guiraud in mijn glas terecht kwam. Zo zoet als hun Sauternes is, zo droog is deze. En de druivenverhoudingen zijn ook precies gespiegeld; sauvignon blanc met maar een vijfde sémillon. Dat is duidelijk: hij briest, hij snuift, hij steigert van citrus en kruisbes en ander blikkerende vruchtengeurtjes, klaterend fris en opwekkend als een zeewind. Daar mag een scheutje van in de ovenschaal bij de kabeljauw, maar de rest drink je ernaast, ervoor, erachter.

 

Le G de Château Guiraud, Bordeaux Blanc Sec 2010, www.bolomey.nl, 14,90 euro.