‘Het blijft tobben’, schreef Simon Carmiggelt. Nu tobben we ons november 2020 in. Eerlijk gezegd gaat het met mij uitstekend, gezond, veel werk, maar de beklemmende sfeer werkt neerdrukkend. Ik lijd mee met al die mensen in de restaurant- en cultuursector. Ik kan hier zowel mijn blessings counten als mijn countings blessen – zzp-gedrag – maar hun leven en toekomst zijn grauw. En dan te weten dat ik eigenlijk klassiek zanger had moeten worden!

Geen lichtpunten in de agenda, geen lekkere restaurantbezoekjes, geen theater, geen concerten. Het enige dat overblijft is er zelf iets van maken, aan het fornuis, bij de oven. Dat doe ik dan maar en de weerslag ervan vind je in mijn recepten. En o, straks weer in een boek. Hou je taai allemaal, ooit gaat de zon weer schijnen. Ter bemoediging hierboven een prent van de markt in Chablis waar ik in oktober nog even ging kijken, voor Frankrijk op slot ging.