Jongens, wat houd ik ervan: klassiek eten. Klassieke rumpsteaks en biefstukken, klassieke zeetongen en garnaalkroketten, gratins met kaas. En waar moet je daarvoor zijn? In België natuurlijk. Niet in Nederland, waar een halve leerling-kok het al beneden zijn waardigheid vindt om een steak béarnaise als steak béarnaise te serveren.
Wij zitten Chez Vincent, het aloude restaurant vlakbij de Brusselse Grand Place, en daar is alles klassieker dan klassiek: het eten, het decor, de obers. Je gaat en je komt er door de keuken en schuift dan aan kleine tafeltjes in een van de zalen waarvan de wanden geheel zijn voorzien van tegeltableaus, struise voorstellingen van land- en strandleven, boeren, garnalenvissers en gul groene polders. Het eten is er al net zo struis. Mosselen dampen in pannen, frites glanzen goud in zilveren schaaltjes en de roomsaus regeert. Midden in de zaal is een hoge marmeren serveertafel waar de oberkelner de steak tartare aanmaakt, die in Brussel filet américain heet, maar die stukken beter smaakt dan de bakjes roze smots die onze supermarkten verkopen. Chez Vincent dineer je zoals er in Frankrijk vijftig jaar geleden gedineerd werd, luxe om je heen, luxe op je bord, luxe in je hoofd. Brussel viert dit jaar de Belgische gastronomie. Officieel. En het heet Brusselicious. Alsof het andere jaren maar karig zou zijn…
Trachten wij in die geest vandaag Vincents ‘scampis au poivre rose’ te maken. In België noemen ze gamba’s scampi’s, wat bij ons niet mag, aangezien scampi het Italiaanse woord voor langoustines is. Soit.
In dit recept worden roze peperbessen gebruikt, de rijpe, gedroogde bessen van een Zuid-Amerikaanse plant. Ze zien er leuk uit maar veroorzaken nauwelijks brand. Ik begrijp dat Albert Heijn ze niet verkoopt. Wie niet naar toko’s of andere specialzaken wil rennen, neemt groene peperkorrels uit een potje.
Bak het uitje heel zachtjes glazig in de boter. Voeg de witte wijn toe en laat die verdampen. Voeg de room en de roze peperbessen toe en kook in tot sausdikte. Voeg zout naar smaak toe. Dit hele verhaaltje zou moeten lukken in half uurtje. En het kan van te voren! Het serveren: warm de oven voor op 200 graden. Verdeel de rauwe gamba’s over kleine ovenschaaltjes of een grote en doe er de saus bij. Gratineer 8 minuten als de saus nog heet was, 10 als alles uit de koelkast komt. Serveer met stokbrood.
Gamba’s met roze peper
Voorgerecht voor 4 personen
1 klein uitje, ragfijn gesnipperd of geraspt
1 gulle eetlepel roomboter
100 ml witte wijn, liefst halfzoet
400 ml (jazeker!) slagroom
2 eetlepels roze peperbessen
stuk of 28 rauwe, gepelde gamba’s
5 reacties op “Recept gamba’s met roze peper”
Moest even Googlen, maar denk dat het daar niet Chez Vincent heet maar gewoon: Vincent (http://www.restaurantvincent.com)
Vond wel een filmpje van een zaalbereiding (negeer muziek): http://www.youtube.com/watch?v=bvo3Z2qbXUE (ja, ook daar CHEZ)
Jammer – in deze tijd- dat de online kaart geen prijzen toont.
'Chez Vincent' staat op de ruit, op het uithangbord alleen 'Vincent'. De prijzen zijn redelijk fors, zeker ook de wijn. Reken voor een tweepersoonmaaltje van drie gangen met drank op 150 euro. Dat is à la carte. Er zijn menu's waarmee je beduidend voordeliger uit bent.
Ziet er goed uit, helemaal heerlijk ouderwets. Met extra fijne doperwtjes op de kaart! Gelukkig kun je van dit soort tenten er nog veel vinden bij onze zuiderburen.
Ook andere zaken trouwens; in december in Vresse-sur-Semois in de -natte en koude- Ardennen erg goede bloedworst gegeten: Boudin Noir, met o.a. gehakte rozijnen en sjalotten erin. Meegenomen van de plaatselijke slager naar een ienie-mini-kroegje met een open haard, een ouwe heks in de bediening en zware Belgische bieren erbij. Middeleeuwen!
Ah, waar was je in Vresse, bij de Moulin Simonis of iets anders?
In een apartementje waar je je kont nauwelijks kon keren. Maar dan weer wel aan de rivier en doodstil. De familie ontvlucht met Kerst, zoals ieder jaar. Deze keer door omstandigheden maar heel kort en net over de grens.
Gegeten in -hoe kan het ook anders- Hotel Des Ardennes, in Corbion. Negen gangen goede liflafjes – al had ik gerekend op klassiek wild met Beilage. Zat een mooie hapje bij van gebakken ganzelever in een soepje van berkenbast, knipoog naar collega Noma?