Lang, lang geleden slobberde ik al wijn, zielig alleen op een kamer bij een hospita die ik grondig vermeed. Tweeliterflessen kocht ik, bulkverpakkingen Valpolicella voor rood, Soave voor wit. Het was drinkbaar en goedkoop en bevatte aangename hoeveelheden alcohol. Basta. Maar kijk nou toch eens hoe die wijngebieden in de Veneto, naast Verona, zich hebben opgewerkt! Dezelfde wijngaarden, dezelfde druiven, maar natuurlijk sterk beperkte rendementen en een veel betere techniek bij het maken hebben gezorgd voor waarlijk indrukwekkende wijnen. Neem de Soave Classico ‘Monte Sella’ 2009 van Le Mandolare, van de enthousiaste Italiëspecialist Monega. Dat is niet zomaar een wit wijntje. De garganegadruiven worden na de oogst een poos gedroogd, op dezelfde manier als dat voor de Amaronewijn gebeurt. Water verdampt, alle andere bestanddelen niet. Het resultaat is een enorme concentratie. Daarna volgt rijping in kleine eikenhouten vaten. De wijn staat als een huis, ruikt chic naar vanille en sigarenkist, amandelen en perzik. Om forel glimlacht hij minzaam, net als om gebraden kip, zalm en zaken met roomsaus. Dit is vol wit, rijk wit. Winterwit.

 

Soave Classico ‘Monte Sella’ 2009, Le Mandolare, bij www.monega.nl 12,95 euro.