Zo zie je maar, er valt niets van te zeggen: een maand geleden maakte ik een post onder de titel ‘au revoir, zomer’. Waarna die zomer terug kwam, zelfs zonder indianen. Nu staan alle seinen op herfst en eerlijk gezegd ben ik er ook wel aan toe. Nee heus, ik houd niet van regen en storm, ik heb een hekel aan het najaar, maar culinair gezien ben ik klaar met het zomerse. Tomaten en citroen en sla en frissigheid, het is op. Tijd voor behaaglijk eten, voor knusse smaken, voor verwarmende stoofpotten. Straks maar eens naar de markt en de winkel. Voor gerijpte kaas, voor zuurkool, voor walnoten en kastanjes. En dat allemaal te eten in klein verband, want door het virus wordt ons wereldje opnieuw heel klein. Mijn wijnreis met Els Groot naar Séguret moest toch worden doorgeschoven naar volgend jaar. Geen grote tafels daarom, noch daar, noch hier. Tweepersoons cocoonen wordt het, dikke truien en lekkere wijn. Laten we er het beste van maken.