We zien er te weinig van in de winkels en we hebben hem toch zo hard nodig: lekkere wijn met wat zoet. En ik bedoel geen Sauternes of Tokaj of andere poepchique wijn van ‘edele rotting’, want die is Ontzettend Zoet. ‘Met wat zoet’ zei ik. De Duitsers hebben daar een term voor, ‘feinherb’, ook al zetten ze die lang niet altijd op de wijn. Jammer. Hij staat wel op het slanke groene glas van de fles Stiftungsweingut Trabener Würzgarten 2009 Riesling Spätlese. De naam is een bek vol, de wijn ook. En hij is het dekseltje op de pot met Thaise garnalen-kokossoep.

Wijnliefhebbers schieten vaak meteen in een kramp als het om Duitse wijn gaat, helemaal als die wat zoet bevat. ‘Die is voor oma,’ zeggen ze. ‘Een Moezeltje’. Waarna de usual suspects gemoemd worden, Liebfraumilch en zo. Dat is lachen, hoor. Nou, aan de Moezel doen ze wel betere dingen. In de wereldtop van wijnen zitten heel wat Duitse namen.

Deze Trabener Würzgarten is geen wereldtop; hij hoort niet bij die aristocratische Rieslings die je rustig tien of twintig jaar in de kelder kunt opsluiten op belofte van groot vineus geluk. Maar hij is fantastisch bij exotisch eten, bij milde kaas, of zomaar. Hij rinkelt klaar en helder de neus en de mond in, met wat perzikachtigs en die ‘minerale’ toon die de rieslingdruif kenmerkt, en heeft een lebberend lekkere balans tussen frisheid en zoet.

Stiftungsweingut Trabener Würzgarten 2009 Riesling Spätlese, C1000, euro 8,99.