Dat het goed ging met de Nederlandse wijnbouw wist ik. Maar zó goed, nee. Hermi Lexmond van Wijngaard Slingehorst stuurde me een boek en twee flessen. En beide zijn het bewijs dat het wijnmaken hier te lande definitief het hobbystadium achter zich gelaten heeft. Blind geproefd zijn de wijnen én niet te definiëren als Nederlands én – belangrijker – uitstekend. Hermi’s boek Van groene dromen tot rode wijnen is een prachtig vormgegeven verslag van de opstart van een wijngoed in de Achterhoek, maar tegelijk een standaardwerk over het maken van wijn, een syllabus die elke wijngek in de kast moet hebben. Alles wat je moet weten over de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van ziekteresistente druivenrassen, met terecht zelfvertrouwen en op een soepele manier genoteerd.

Voor wijnschrijvers als ik, vol van wantrouwen en achterdocht, is het onbegrijpelijk hoe een stelletje nieuwlichters in een jaartje of zes wijnen kunnen maken die gerechtvaardigd prijzen winnen op internationaal niveau. De eerste drie jaar kun je van een wijnstokje niet eens de druiven gebruiken! Maar het is zo, de rode Niobe 2009 is echt rood, niet dun of schraal maar kloek en stevig. De witte Gris du Printemps 2009 bevalt me nog meer, knapperig fris, aangenaam geparfumeerd en elegant.

Slingehorst Gris du Printemps 2009, € 12,95 bij www.wijngaardslingehorst.nl.

Van groene dromen tot rode wijnen, Hermi Lexmond, € 24,95, zelfde adres.