Mooie bomen, platanen. Je ziet ze in Nederland ook steeds meer, maar die hebben die mooie bast niet, dat intens bont geschilferde dat ze in Frankrijk hebben. Maar het aangenaamste van die platanen is dat je eronder kunt zitten. In de Provence worden terrassen doorgaans beschaduwd door platanen die daar door verlichte geesten in voorbije tijden zijn geplant, decennia, eeuwen geleden. Fijne mensen. Ik hef het glas op ze. Nou ja, in gedachten dan, want ik zit hier gewoon in de vaderlandse grauwigheid. De druppels van een beginnende regenbui trekken minispoortjes op de nog droge vensterruit. Maar in mijn hartje verkeer ik in het mediterrane.