Vorige week mocht ik als panellid meeproeven in een potjespestotest van Kassa-tv. Het was reuze gezellig, met Koken met Karin, Mario Uva, Nicoletta Tavella en Paul van Eijndhoven, maar de pesto’s… Allemachtig, wat een ellende. Voor alle duidelijkheid: het ging alleen om potjes, houdbare potjes. Koelvers deed niet mee. Kijk hier naar onze proefverrichtingen en de dramatische uitslag. En schakel vervolgens subiet over naar mijn eigen pestorecept voor de Ware Smaak.
Vers verschenen: Luilekkerland - 400 jaar koken in Nederland, dat ik samen met dochter Charlotte schreef. We volgden 11 thema's dwars door de historische kookboeken van de Universiteit van Amsterdam, van eind 16e eeuw tot eind 20e. Huiver mee over de ontwikkelingen op groentegebied, bij het bereiden van gevogelte, in de tafelmanieren, bij het gebruik van vet. Grijns net als wij over de fotografie van vroeger of over de soms rammelende receptuur. Luilekkerland is een lekker lezend smulboek waar je wat van opsteekt! Met 62 recepten om ook zelf de historische keuken in te duiken. Klik hier voor meer informatie en om het te bestellen, natuurlijk met onze beider handtekeningen erin!
En als je Luilekkerland aanschaft, wil je ook De grote Kleyn - culinair compendium erbij. Tot het eind van het jaar kost die in plaats van 45 euro slechts € 25.
8 reacties op “Pestotest bij Vara’s Kassa: diepe droefenis”
Toevallig draaide ik net voor de uitzending van de pestotest mijn eigen pesto, met verse basilicum, knoflook, parmaggio en olijfolie. Komt een van de gasten de keuken in, ziet de pesto en vraagt of ik er kleurstof in had gedaan. Nee, pesto is altijd helder groen, basilicum is dat toch ook!
Die gast verpestte de halve maaltijd door maar steeds terug te komen op mijn pesto 'met additieven'. "Echte pesto hoort heel donker groen te zijn, want dat zijn alle merken uit de winkel ook."
(Dat was de eerste en de laatste keer dat die persoon hier mee mag eten.)
Ik vergeet de pijnboompiten te noemen 😉
Begrijpen we, toch, iedereen?
Vrijwel alle potjespeto's waren olijfgroen: groen met bruin erdoor dus. Eigen pesto is heldergroen en kan met even staan donkerder worden, door iets oxidatie van de basilicum. Dus inderdaad: afvoeren zulke zeurkousen.
In Frankrijk verkopen ze Pistou; basicicumblad met alleen zout en olijfolie toegevoegd. Dat is heel eetbaar. In pistousoep natuurlijk, maar ook wel bruikbaar om Itaiaanse pesto mee te maken, al gaat er natuurlijk niets boven vers.
Vers dan bij voorkeur niet de planten met die ronde blaadjes, maar met die kleinere en wat puntigere, zijn pittiger van smaak. Ook hier in NL soms wel te krijgen. Trouwens prima zelf te kweken met zaad van het tuincentrum.
Ik vind ongebrande cashew-nootjes ook een prima alternatief voor de hier meestal verkochte Chinese 'pinoli'. Beetje walnoot erin kan soms ook lekker zijn. Als basilicum wat te laf is, haal ik de smaak op met een beetje zwarte peper.
Max,
Naar mijn smaak wordt het met cashew altijd wat te 'zoet'. Net als in het topicje over de appeltaart loont het m.i. gewoon even langs de notenbar te gaan en de goede nootjes te kopen. Ik heb echter vanuit Amsterdam makkelijk praten 😉
Bedoel je met de puntige blaadjes de Thaise variant?
Overigens ben ik benieuwd hoe de platte bakjes die in de delicatessenhoek (inderdaad, koelvers) worden verkocht het eraf zouden brengen.
Dat u nog geen tv-kok bent. Onbegrijpelijk!
Of wilt u niet?
Dan moet je kok zijn (ben ik niet) en jong (ben ik niet) en handsome (mwah).