Rosé uit? Hoor ik dat goed? Hoezo? Waarom? Het lijkt wel een slingeruurwerk. Weer een generatie die aan de rosé gelebberd heeft en na twee of drie of vier jaren pret plots verklaart dat dat hupsakeewijn is die niks voorstelt. En daar schuift iedereen weer door naar ‘serieus’ werk, koel rood en strak wit. Net als in de jaren tachtig. Niks ten nadele van rood en wit, maar rosé is de beste alcoholische zomeruitvinding van de Fransen, probleemoplossend, crisisbestrijdend, uitzichtbiedend en opluchtend lekker. Moet je wel een goede hebben, niet een klam roze oplossinkje met een sliert vergeetzoet van over een oceaan. Neem de Bailly de Provence van de Hema. Die kost 7,50. Dat is voor Hema een stevige prijs en dat zou je aan het denken moeten zetten. Zouden ze daar iets mee bedoelen? Ja. Het is namelijk én rosé, én echte wijn, die rond de tong klotst alsof hij daar thuis hoort. Precies fris genoeg, sappig, bessengeurig, helemaal in evenwicht. Wat zou ik meenemen naar een onbewoond zomereiland behalve dat ene boek? Een paar dozen van deze wijn. En een koelkast natuurlijk, op gas gestookt desnoods. Koel geluk uit de Provence; serieuze rosé voor een giechelprijs.

Bailly de Provence Rosé 2012

Hema, € 7,50