Eigenlijk verbluffend. Ik kom al 35 jaar in Parijs, maar nog nooit was ik op een van de stoeltjes rond een vijver gaan zitten. Overal waar vijvers zijn in die stad, in het Jardin du Luxembourg, in de Tuilerieën, in het Parc Monceau en op nog veel meer plaatsen staan zware ijzeren stoelen voor algemeen gebruik. En nu zat ik eindelijk op zo’n ding en keek naar het klaterende water van de fontein in het park van het Palais Royal. Een uiterst diepzinnige bezigheid. Franse filosofen, die lui die van die paginalange zinnen maken, zitten vast dagenlang op deze stoeltjes. Ik concentreerde me op één straal, die halverwege zijn boog het zonlicht ving. Als ik de druppels niet volgde, maar er quasi dwars doorheen keek, richting ‘waartoe zijn wij op aarde’, regenden ze tot streepjes puur zilver, hagelslagjes blinkend hemellicht.
Een opwekkend gezicht. Antwoorden kwamen niet naar boven, wel trek, na verloop van tijd. En mijn gedachten dobberden wijsgerig terug naar de maaltijden die de afgelopen week mijn revue passeerden. Naar de uitstekende coq au vin het nieuw geopende restaurantje in Tanlay, de huiveringwekkende ‘rouleau de printemps’ – een Vietnamees bedoelde koude loempia – in het foodcourt onder het Louvre, de antipasti van La Terrazza in Castiglione Faletto, de eend met de eerste cantharellen in mijn eigen Bourgondische keuken. En toen dacht ik aan geitenkaas. Niet zo gek, want mijn dorp is sinds het voorjaar bedacht met een marktje, waar een lokale geitenkaasboer staat, die ‘Éleveur Caprin avec Transformation Fromagère’ op zijn kaartje heeft staan. Die moet heel wat uurtjes bij een fontein hebben doorgebracht. Zijn kaasjes zijn echter briljant. En vandaar kronkelden mijn hersens terug naar de ‘ravioli’ van biet, gevuld met geitenkaas in een hotelletje in de Alpen, begin juli. De aanhalingstekens staan er omdat er geen pasta was gebruikt; de biet was het laagje dat de kaas omhulde. Fantastisch!
Het moeilijkste is het organiseren van zeer dunne plakken van grote, dikke biet. Een mandoline (een keukensnijder) is het handigst, maar met een mes gaat het ook. Hoe dunner, hoe beter. Prak de geitenkaas met de ui en de tijm. Leg telkens een plak biet, lepel geitenkaas, plak biet neer; maak twee ravioli per persoon. Bedruppel met ruim olijfolie en weinig balsamico en strooi er de sesamzaadjes overheen.
‘Ravioli’ van rode biet met geitenkaas
Voorgerecht voor 4 personen
1 à 2 grote gekookte of geroosterde bieten
200 gram verse geitenkaas
1 eetlepel tot pulp fijngehakte rode ui
blaadjes van 1 takje tijm
zeer goede olijfolie
zeer goede aceto balsamico
2 eetlepels geroosterde sesamzaadjes (Turkse winkel)
7 reacties op “Recept ‘Ravioli’ van rode biet met geitenkaas”
Ja heerlijklijkt me pas geleden zag ik deze ravioli door een kok gemaakt van rauwe biet hij legde de plakjes biet in water azijn of Citroën ??? Ik weet het niet meer maar zo werden
Ze zacht Wie kan mij helpen ?. En hij legde er een op de salade
Heb er zelfs een mandoline voor gekocht
Ja, dat recept zoek ik ook. Het was bij koffietijd. Casper was de kok.
Het was 1/3 azijn, 1/3 honing en 1/3 water. Daar werden de door mandoline gesneden bietenplakjes in gelegd. Ongeveer 15 min. Daardoor werden de bietenplakjes zacht en gaar. Plakjes droogdeppen. Zachtgeroerde geitenkaas met honing( met wat kwark of yoghurt) in een spuitgat. Spuit wat van de geitenkaas op een bietenplakjes. Tweede bietenplakjes droogdeppen en die als dekseltje erop leggen. Lekker op een beetje rucola op een amuselepel of op een salade. Dit is wat ik me nog herinner.
Nou, gaar worden plakjes biet niet door ze in ernstig verdunde azijn te leggen, maar dat hoeft ook niet, want je neemt hiervoor al gegaarde (gekookte of geroosterde) biet, geen rauwe.
Dat marineren gaat niet veel doen, trouwens. Biet is volkomen waterverzadigd, bestaat grotendeels uit water, en zal niks opnemen. Dep je de plakjes droog, dan is ook de smaak van de marinade verdwenen.
Het was bij kassagroen en je kunt dat vast wel google'n ,maar hij werkte echt met rauwe biet, ikzelf doe dat ook al jaren erg lekker!! Maar ik vind het een prachtig recept!!!! Grt Willemijn
Het ziet er heerlijk uit en het smaakt ook zo!
Zelf mag ik graag variëren met een recept van Heleen Oosterveld.
Dit keer wat dikkere bietenplakken. Daar kan een dressing over van notenolie met wat citroen en wat zout. Voor mij hoeft dit niet, ik hou de smaak graag “zuiver”. Deze beleggen met geitenkaas, losgeroerd met wat room en/of iets mascarpone. Daaroverheen wat kruimeltjes uitgebakken ontbijtspek. Spaarzaam! Daar weer overheen wat geknipte bieslook, ook spaarzaam.
Dan zag ik laatst nog een lekker receptje met gekookte bietjes.
2 Plakjes rosbief op elkaar leggen en zout en evt. peper toevoegen, dubbelvouwen en daarna in een “open ring” vouwen. Het geheel blijft staan zoals een servetring staat/ligt. Daarin wat kleine blokjes biet leggen en het geheel aftoppen met een “horseradish sauce”.
Aan die saus kan ook een héél klein “zoetje” toegevoegd worden. Hoeft niet.
Uw voorgerechten doen het “goed” bij ons, vooral de zachtgekookte eieren in champignonsaus of de doperwtjes met dat ene theelepeltje mayo met wat citroen(rasp) en rauwe ham of paté. Of uw “grand aïoli”. Er staat eigenlijk zoveel “lekkers” in, het proberen waard.
Ik heb zelf laatst nog een recept gevonden, over het bereiden van een worst met venkel, rozemarijn, kummel, druiven/rozijnen in wat wijn en bouillon. Dit kan heel goed in de oven gegaard worden. Steevast sappig en kruidig.
Kijk eens aan, wat een mooi bericht! Dank voor het compliment en de goede tips!