Wijnen kunnen vlak zijn, of springerig, of diepzinnig. Ze kunnen naar vers fruit ruiken, opgeruimd zijn, of juist tot nadenken stemmen en een aroma van bezonkenheid afgeven. Aan het uitbundige eind van de geurspectrum vallen een paar druivenrassen op. De gewurztraminer hoort daarbij, in zijn bakermat Alsace zonder umlaut geschreven, elders met. Hij ruikt naar rozen en kan mede door het beetje zoet dat hij dikwijls bevat aardig reldeldellerig overkomen. Maar let wel, er bestaan ook rankere, elegantere versies. Dan is er de muskaatdruif. Die buldert zoet en plakkerig langs de kusten van de Middellandse Zee en ook hiervan bestaan fraaie en minder fraaie versies. Maar in Argentinië hebben ze hun eigen druif, de torrontés. Nou ja, eigenlijk is het een clubje verwante druiven, allemaal met een flinke dot muskaat in hun afkomst. Van Albert Heijn kreeg ik een fles Santa Julia Torrontés 2012. En dat is me er eentje, zeg. Een giechelende peroxidepoes met een uiterst laag IQ, een pin-up van een wijn, knetterend droog en fris, vol van fruitzuren en met een aroma als van een complete parfumeriewinkel. Serieuze wijndrinkers klimmen ervan in de gordijnen, maar ik zeg: proberen. Met kerst, of zonder kerst. Als iedereen binnenkomt, of als iedereen weggaat. Laat je eens gaan. Met deze wijn heb je geen lichtjes in je kerstboom meer nodig.

 

Santa Julia Torrontés Organic 2012, Albert Heijn € 5,99.