Duitse wijnen, ik ben er dol op. Zeker, er zijn eerbiedwaardige Rieslings en Spätburgunders die je in de winter met moed, beleid en trouw kunt savoureren, intelligent de wenkbrauwen fronsend, snuffelend, slurpend en erover bomend met de juiste aanschuivers. Maar ook die eerbiedwaardige wijnen zijn altijd fris. Soms droog fris, soms iets zoet fris, maar immer mond- en geestverhelderend. Kortom, in alle seizoenen louter voordelen. Ware het niet dat de betere Duitse wijn duur is. Werken op een steile Moezelhelling met een Duits salaris is wat anders dan een immense machine door een Chileense wijnprovincie rijden.
Gelukkig zijn er liefhebberende importeurs die tegen bescheiden marges hun flessen rechtstreeks uit Duitsland halen. Winterberg Wijnen bijvoorbeeld heeft naast aristocratisch geprijsde flessen tevens heel veel benaderbaar materiaal onder een tientje. Ik vond er puike Rieslings, lekkere Blaue Sylvaner en een rinkelend sappige Dornfelder, rood met bijna de koele frisheid van wit, puur kersensap met een vleug kaneel. Op die laatste viel ik helemaal omdat er ‘Karl May’ op staat. De wijn van Winnetou! Natuurlijk blijkt dat niet zo; er zijn meer Karls met May als achternaam. Deze werkt in Rheinhessen, samen met zijn broer, maar diens naam mocht er niet bij, Karl May alleen was te mooi als marketinginstrument. O, die Dornfelder: gekoeld drinken. Bij vlees, vis en lente.
Dornfelder 2010, Weingut Karl May, Rheinhessen € 8,50