Nou ja, het was maar een nominatie en dat vuur hebben zij en ik overleefd, maar toch. Ik bezocht Leerdam en meer specifiek glazenfabriek Royal Leerdam om daar een feestvarken genomineerd te zien worden voor de titel Wijnvrouw van het Jaar. Een initiatief van Barbara Verbeek, die innige banden onderhoudt met de glazenmakerij en er zelfs wijnglazen voor ontwerpt. De nominée bleek Ellen Hutten, wijninkoper bij Hanos. Hoera, proficiat en moge de beste winnen! En nadat zij op het schild was gehesen mochten de genodigden in plukjes de fabriek bekijken, onder leiding van een alleswetende glasspecialist, in mijn geval Ronald.

Glasblazerijen had ik al wel eens gezien, in Murano bijvoorbeeld, een glasfabriek niet. We moesten stofjassen aan, veiligheidsbrillen en vooral veiligheidsschoenen, waarover ik lacherig deed, maar die volkomen terecht waren. Overal ligt namelijk glas. Scherven, stukjes, mootjes, kapotte voeten en bekers.

Binnen was het warm. Allicht. De oven heeft een temperatuur van 1400 graden en binnenin is het ‘glasbad’. Een zwembad vol gesmolten glas, aan de ene kant de grondstoffen erin (zand, soda, kalk, barium en misschien nog wat), plus een flink deel van al dat gebroken spul, aan de andere kant de aftap richting machines. Vuur is overal, niet alleen bij die oven, ook bij alle apparatuur die het gesmolten glas vorm gaat geven. Het koelt immers langzaam af. Beker vormen? De mallen met gas verhitten. Steel aan de beker smelten? Vuur erop, nog eens en nog eens, van onder, van boven. Blauwe en gele vlamtoortsen hijgen overal, puntvlammen richten zich, glas gloeit rood op om daarna weer transparant en kleurloos te worden. Maar pas op, het is nog steeds 1000 graden!

Een fascinerende wereld waar kalme, zo te zien koele mensen werken in de hitte. Niet gevraagd naar de ehbo-kisten. Ze weten er vast alles van brandwonden. Ondertussen rinkelen er tienduizenden glazen per dag naar buiten. Barbara van Beek leidde ons nog maar weer eens door een glazenproeverij, waar de invloed van de glasvorm op wijn werd bewezen. En dan te weten dat er nog altijd wijnliefhebbers zijn die hun favoriete flessen uitschenken in volstrekt ongeschikt glaswerk, met de Duralex kroesjes voorop. Er is nog veel stichtelijk werk te doen voor de professionals. Voor de Wijnvrouwen van het jaar dus ook.