Een fors stuk broccoli had ik nog liggen. En een paar stengels bleekselderij, wat krieltjes, een halve aubergine. Ui en knoflook zijn er altijd. Ach, ik maak dat wat de Britten een ‘vegetable bake’ noemen, dacht ik, fruitte de handel aan in een braadpan, sloot het deksel en liet het een half uurtje gaan. Alles voor de verdere voortgang op het pad richting groentegeluk, echtgenote tevreden, de kosmos ook!

Maar nee, het was saai. Suf, vermoeid, obligaat, dof, zwak, loos, scheef, braaf, onnozel. Zout zat erin, precies genoeg zelfs. Kruiden mochten niet baten, een kwistig op het bord toegevoegde snuf chilivlokken evenmin.

Waaraan lag het? Nou, gebakken aardappeltjes zijn lekker, mijn gebakken broccoli is dat ook. Nu verzoop alles in onduidelijkheid tot een soort groentesoep zonder vocht. Het beetje smaakverheffende bruining dat bij het fruiten was ontstaan was opgegaan in geheel. De eigen smaak van de ingrediënten idem; het geheel was minder dan de som der delen.

Kiezen loont. Sartre fluisterde me dat nog in voordat ik het deksel op de pan deed, maar ja, onno-van-leiden luisterde niet.

Krachtige gastronomische beslissingen, dat is wat de natie nodig heeft. Ik denk daarom dat ik na deze louterende ervaring personal opperculicoach wordt. En dure cursussen geven aan mensen die zelf culicoach willen worden is het beste. Ondertussen maken we een verbeterde vegetable bake, maar nu met beperkingen. Wortel, aubergine, ui en bleekselderij. Geen broccoli of aardappel. Wel tijm en knoflook. Opperculicoaches, vooral personal, zweren bij knoflook.

 

Wortel- en auberginepot met tijm

Hoofdgerecht voor 2 personen

 

2 grote wortels

1 stengel bleekselderij

1 aubergine, in blokken

1 ui

6 tenen knoflook, geplet

4 eetl. olijfolie

2 takken tijm

½ gedroogd rood pepertje, gehakt

1 theel. suiker

50 ml witte wijn

 

Snijd de wortels en de bleekselderij in plakjes van 3 mm, de aubergine in blokken van 2 cm, de ui grof. Fruit de alle groente een minuut of 4 aan in de olijfolie, en schep af en toe om. Voeg dan de tijm, het pepertje, de suiker en de wijn toe, plus wat zout, zeg een afgestreken theelepel. Sluit de pan en laat op laag vuur smoren. Schep niet te veel om, anders gaat de aubergine kapot. Kijk even of het niet te soepig wordt; zet dan het deksel op een kier. In een minuut of 20 moet het allemaal gaar genoeg zijn: prik in de wortel, beetgaar is goed.

Eet met rijst of korstig brood. Wijn: Rosé de Provence.