Als het om pasta gaat, is mijn J net zo ruimhartig over de vorm als Henry Ford ooit over de kleur van zijn auto’s: alle soorten zijn goed, mits dunne spaghetti. Ik heb graag afwisseling. Bij ragù bolognese horen voor mij tagliatelle of fettuccine, lekker happig, meer mondvullend. En van […]
Iemand wier werk ik onvoldoende aandacht geef is Merijn Tol. Onvermoeibaar ambassadeur voor wat ze zelf de mediterraan-Arabische keuken noemt, workshops gevend, evenementen kokend, boeken publicerend. Haar laatste, Café Mahazar, kwam afgelopen zomer uit bij Nijgh Cuisine en raakte bij mij helaas uit het zicht. Maar hogere machten grepen in. […]
Gerechten met uitsluitend groente maken is een balanceeract. Het luistert allemaal veel nauwer, de cuisson, het zout, de verhoudingen. Kijk eens naar lasagne. In de klassieke versie rult daar het gehakt tussen de pastavellen, lekker taaie korreltjes omhuld door het zoetzuur van tomaat en het romige van bechamelsaus; de parmezaan […]
‘Tahini, dat is een soort pindakaas,’ vertelde mij een vage vriendin in de jaren 70. Zij at macrobiotisch, bijna alleen granen en peulvruchten, hoe vreugdelozer hoe beter. Als het nergens naar smaakte was het goed, want dat gaf geestelijke verheffing. Haar tahini smaakte een beetje bitter; ik vond gewone pindakaas […]
Culinair gezien waaiden mijn ouders met alle moderne winden mee, in de jaren 70. Allereerst droeg mijn moeder met graagte de keuken over aan mijn vader. Die vond koken leuk maar had weinig tijd, zo na zijn werk, vandaar dat groente al snel uit blikken kwam en zijn nasi er […]
Hummus, hoemoes of hoe je het verder noteren wilt – het originele woord schrijf je met Arabische letters – betekent kikkererwten, niks meer. Je kunt ze fijnwrijven, je kunt dat ook niet doen. De versie die we nu met z’n allen omarmd hebben, heet hummus bi tahini, aangezien er tahin […]
Wat was nou dat onderzoekje dat liet zien dat de zogenaamd Chinese mie in de supermarkt gewoon Italiaanse tagliatelle was? Ah ja, de Keuringsdienst van Waarde, natuurlijk. Ik vond het een goede grap. Het grote verschil tussen Chinese en Italiaanse deegwaar is, of zou moeten zijn, de gebruikte tarwe, zacht […]
Een fors stuk broccoli had ik nog liggen. En een paar stengels bleekselderij, wat krieltjes, een halve aubergine. Ui en knoflook zijn er altijd. Ach, ik maak dat wat de Britten een ‘vegetable bake’ noemen, dacht ik, fruitte de handel aan in een braadpan, sloot het deksel en liet het […]
‘Ribollita,’ besloot mijn dochter, ‘dat gaan we maken.’ In het Bourgondische buiten miezerde het, zoals het al een hele week had gedaan. Klamme, te lauwe lucht hing tussen de huizen van Cruzy-le-Châtel en de rook van de houtkachels kleefde aan het geboosterde leven. Miezeren komt van misère, dat was duidelijk. […]
Ik eet graag met een mes in de hand. Snijden, hapje, snijden, hapje. Waarom? Geen idee. Lui uit andere culturen hebben daar geen last van. In India en China en Indonesië bestaat alles uit brokjes, al dan niet in saus. Die pak je met stokjes of je vingers of met […]
Malle dingen, courgetteplanten. Invasief. Woekerend. Het ene moment heb je nog leuk wat oranje-gele bloemen, het volgende bulken er gedrochten onder de bladeren vandaan, monsters van meerdere kilo’s, logge, groen en geel verpakte waterzakken met te veel en te grote zaden vanbinnen. Dat begrijp ik althans, want ik ben zelf […]