Het was in 1996 dat chakchouka en ik elkaar leerden kennen. Ik moest ervoor naar Zuid-Tunesië, waar ik culinair journalerend van oase naar oase reed en telkens bij mensen thuis mocht eten. De chakchouka echter maakte haar opwachting in een net hotel op Djerba, met stoffen servetten en stoelen waarop […]
Pijnboompitten, ik weet nog dat ze nieuw waren, hip and happening. Dat was in de jaren negentig, dus zelfs voordat Ottolenghi de granaatappelpitten (her)introduceerde. Geen salade in die tijd of er kwamen die malle quasi-nootjes op. We associeerden ze met mediterraan levensgeluk en dat klopt ook wel, want daar kende […]
Geuren regeren mijn emoties, bedenk ik wel eens. Samen met nog een aantal zaken, goed, maar heus, aroma’s grijpen bij mij direct aan op de hormonen. De sombere, de nostalgische en de blijde. Aan de opgetogen kant van het spectrum zitten de citrusgeuren. Citroen- en limoenschil, verveineblaadjes, citroengras, limoenblad. Mijn […]
Misschien heb ik het al wel eens verteld. Over hoe ik in mijn eerste coq au vin maakte door er een halve fles vosne-romanée bij te doen. Mijn eerste kookboek gebood namelijk ‘goede bourgogne’ te nemen en ik had a) wel geld door een lucratief weekendbaantje bij een fotowinkel en […]
Een droomoord, Les Florets in de bossen bij Gigondas, fameus wijndorp in de Vaucluse. Terras onder de bomen, sissende cicades als akoestisch achterdoek, een klaterende fontein, verrukkelijke wijnen. Maar ik kan beter koken. Waarom moeten kwartels tegenwoordig altijd in onderdelen op de borden komen? Omdat blijkbaar zelfs Fransen bang zijn […]
Overal Maserati’s, Porsches, Audi’s, Volvo’s en dikke Tesla’s, in de lommerrijke dorpen in Zürichs achterland klotst het geld tegen de stoepranden. Toch wordt er nog wijn gemaakt ook; ik proefde allerlei malle maar smakelijke wijnen bij Weingut Rebhalde, gemaakt door de jonge, avontuurlijke Sven Hohl. Soms natuurwijn, soms gewoon vreemd […]
Jazeker, het is weer verse-erwtjestijd. Het seizoen waarin zelfs in Nederland niet alle geoogste bolletjes groen groentegeluk in de muil van de blikkers, potters en vriezers terechtkomen. Dit keer een recept voor een simpel, boers voorjaarsgerecht dat ik onlangs at bij een boerderij op de Gargano, een bergmassiefje aan de […]
Twintig jaar geleden al noemde NRC-collega Janneke Vreugdenhil mij ‘de koning van de vissaus’. Gewoon omdat ik dat ingrediënt, en dan bedoel ik de Aziatische nam-pla of nuoc-mam, toevoegde aan duidelijk niet-Aziatische gerechten. Doe ik nog. Goed spul. De oude Romeinen deden het ons voor met wat ze toen garum […]
Als ik het goed begrijp, zijn er op archeologische vindplaatsen resten ontdekt van ingrediënten die we als smaakgevers kunnen bestempelen. Kruiden, specerijen, zaden en stukjes bast. Vondsten van spulletjes in de buurt van vuurplaatsen die niet anders kunnen zijn dan condimenten, aangezien je niet je maal kunt doen met korianderzaad […]
Dan volgt hier een oproep vanuit het trotse vaderhart: gaat nu allen naar de puike tentoonstelling in het Allard Pierson Amsterdam eet. Een geschiedenis in gerechten. Daarvan is namelijk mijn dochter Charlotte de curator. Ik zeg het meteen maar, anders rijzen er toch verdenkingen. Zo objectief mogelijk stel ik dat […]
Half april, tijd voor klassiek in de keuken. Stel ik maar even. Zeer populair onder italofiele carnivoren is de tagliata. Eigenlijk de helft van de naam, want ooit moet er bistecca tagliata hebben gestaan, gesneden biefstuk. Waarmee een specifieke bereiding wordt bedoeld, met schilfers parmezaan en rucola. Gek eigenlijk, alsof […]
Kelner worden rond het jaar 1900? Zou ik niet doen. Je verdient ronduit slecht, krijgt geen of nauwelijks loon en bent afhankelijk van fooien (sommige ‘kellners’ betalen zelfs de restauranthouder om te mogen werken), je werkt uren of zelfs dagen voor niks om te poetsen en schoon te maken en […]