Ik moest even oefenen op het woord hoor, ‘predetariër’. Het woordenboek liet het afweten, want het gaat om een door drie mannen bedachte term. Voor zichzelf, in hoop op navolging. Predetariërs blijken mensen (die drie stuks vooralsnog) die qua vlees uitsluitend wild eten, maar zich voor de rest strikt veganistisch […]
‘Het gulzige leven van een Michelin-inspecteur’ is de ondertitel van Anoniem aan tafel van Werner Loens, lang de chef van de Beneluxbrigade van dat vreemde visitekaartje van de bandenfabrikant. Het is een vriendelijk boek, eigenlijk een stroom anekdotes, ambachtelijk opgeschreven door ghostwriter Fien Sabbe. Ik dacht allicht terug aan het […]
Treden wij dan gezamenlijk weder het pompoenseizoen binnen. Je weet wel, die dingen waar men soep van maakt, en soep, en soep. Langs de weg tussen Heemskerk en Castricum, waarlangs wij rijden om straks te gaan duinwandelen, troeven telers elkaar af met gigantische exemplaren, trots uitgestald op stellingen, met daarbij […]
Hadden we niet ooit de ‘Feelorama’? Een bioskoop waarin de stoelen konden schudden en draaien en ventilatoren wind en luchtjes bliezen? Alles voor de optimale ervaring. Daarna kwam 3D, Harry Potter waar de bezems je om de oren vlogen, maar inmiddels worden de meeste films weer ‘gewoon’ vertoond. Behalve sommige […]
Onlangs had ik Georgische wijn in mijn zaterdagse rubriek in het Volkskrant Magazine. Verreweg de meeste flessen gaan bij mij na proeven (er is dan maar een piepklein beetje uit) naar een waarderend tritsje buren, maar ik houd er uiteraard altijd een paar zelf. De beste, wat dacht je wat. […]
Het was in 1996 dat chakchouka en ik elkaar leerden kennen. Ik moest ervoor naar Zuid-Tunesië, waar ik culinair journalerend van oase naar oase reed en telkens bij mensen thuis mocht eten. De chakchouka echter maakte haar opwachting in een net hotel op Djerba, met stoffen servetten en stoelen waarop […]
Pijnboompitten, ik weet nog dat ze nieuw waren, hip and happening. Dat was in de jaren negentig, dus zelfs voordat Ottolenghi de granaatappelpitten (her)introduceerde. Geen salade in die tijd of er kwamen die malle quasi-nootjes op. We associeerden ze met mediterraan levensgeluk en dat klopt ook wel, want daar kende […]
Geuren regeren mijn emoties, bedenk ik wel eens. Samen met nog een aantal zaken, goed, maar heus, aroma’s grijpen bij mij direct aan op de hormonen. De sombere, de nostalgische en de blijde. Aan de opgetogen kant van het spectrum zitten de citrusgeuren. Citroen- en limoenschil, verveineblaadjes, citroengras, limoenblad. Mijn […]
Misschien heb ik het al wel eens verteld. Over hoe ik in mijn eerste coq au vin maakte door er een halve fles vosne-romanée bij te doen. Mijn eerste kookboek gebood namelijk ‘goede bourgogne’ te nemen en ik had a) wel geld door een lucratief weekendbaantje bij een fotowinkel en […]
Een droomoord, Les Florets in de bossen bij Gigondas, fameus wijndorp in de Vaucluse. Terras onder de bomen, sissende cicades als akoestisch achterdoek, een klaterende fontein, verrukkelijke wijnen. Maar ik kan beter koken. Waarom moeten kwartels tegenwoordig altijd in onderdelen op de borden komen? Omdat blijkbaar zelfs Fransen bang zijn […]
Overal Maserati’s, Porsches, Audi’s, Volvo’s en dikke Tesla’s, in de lommerrijke dorpen in Zürichs achterland klotst het geld tegen de stoepranden. Toch wordt er nog wijn gemaakt ook; ik proefde allerlei malle maar smakelijke wijnen bij Weingut Rebhalde, gemaakt door de jonge, avontuurlijke Sven Hohl. Soms natuurwijn, soms gewoon vreemd […]
Jazeker, het is weer verse-erwtjestijd. Het seizoen waarin zelfs in Nederland niet alle geoogste bolletjes groen groentegeluk in de muil van de blikkers, potters en vriezers terechtkomen. Dit keer een recept voor een simpel, boers voorjaarsgerecht dat ik onlangs at bij een boerderij op de Gargano, een bergmassiefje aan de […]