Laat ik aftrappen met de vraag: zijn middeleeuwse gerechten lekker? Jazeker. Zoveel blijkt uit alweer een grandioos boek dat kookhistoricus Marleen Willebrands heeft uitgebracht, met als titel Een notabel kookboekje uit 1514. Het hart is een hertaling van ‘Een notabel boecxken van cokeryen’, dat uitgegeven werd in Brussel. Daaromheen staan […]
Nee, een kookboek kun je het niet noemen. In Een Palestijns diner staat maar een dozijn recepten en sommige daarvan zijn dat nog nauwelijks ook: bak blaadjes salie in olie – klaar. Zoals de ondertitel al zegt, een geschiedenis in verhalen en recepten, gaat het hier om iets anders. Schrijver […]
Een ‘rijstje’, dat is de liefkozende naam die Italianen geven aan hun gerecht van rondkorrelrijst in nattigheid. Goede risotto is smeuïg, zwemt, kleddert blij door de wijn en bouillon en boter die erin zijn gegaan, die gedrieën een bondje hebben gesloten met het zetmeel dat de rijstkorrels hebben losgelaten. Ervan […]
Hij is me er eentje, die Wijnand. Organiseert elk jaar oktober weer de wijn-truffelreis die ik begeleid, brengt de gasten onder op zijn droomoord in Le Marche, rijdt ons rond en kookt ’s avonds sterretjes van de Italiaanse hemel. De energie van de man! Want als we even niet opletten […]
Catalonië doet prettige dingen met eten. En dan bedoel ik niet dat gedoe op sterrenniveau, maar gewoon bij de mensen thuis en in de gewonere restaurants. Ik ben er al lang niet meer geweest, maar in de prillere jaren van mijn eetschrijverij was ik een grage gast. Ik mocht bijvoorbeeld […]
Net weer terug uit een tochtige, kledderige, adembenemend mooie Achterhoek, alwaar ik een krappe week doorbracht met een gezelschap lekkerbekken. Wandelende lekkerbekken, aangevoerd door wijnwandelreisorganisator Els Groot. Groot en Kleyn na jaren weer verenigd in een avontuur, voor het eerst op vaderlandse bodem. En wat ik bij andere groepsgelegenheden vaardig […]
Ik moest even oefenen op het woord hoor, ‘predetariër’. Het woordenboek liet het afweten, want het gaat om een door drie mannen bedachte term. Voor zichzelf, in hoop op navolging. Predetariërs blijken mensen (die drie stuks vooralsnog) die qua vlees uitsluitend wild eten, maar zich voor de rest strikt veganistisch […]
‘Het gulzige leven van een Michelin-inspecteur’ is de ondertitel van Anoniem aan tafel van Werner Loens, lang de chef van de Beneluxbrigade van dat vreemde visitekaartje van de bandenfabrikant. Het is een vriendelijk boek, eigenlijk een stroom anekdotes, ambachtelijk opgeschreven door ghostwriter Fien Sabbe. Ik dacht allicht terug aan het […]
Treden wij dan gezamenlijk weder het pompoenseizoen binnen. Je weet wel, die dingen waar men soep van maakt, en soep, en soep. Langs de weg tussen Heemskerk en Castricum, waarlangs wij rijden om straks te gaan duinwandelen, troeven telers elkaar af met gigantische exemplaren, trots uitgestald op stellingen, met daarbij […]
Hadden we niet ooit de ‘Feelorama’? Een bioskoop waarin de stoelen konden schudden en draaien en ventilatoren wind en luchtjes bliezen? Alles voor de optimale ervaring. Daarna kwam 3D, Harry Potter waar de bezems je om de oren vlogen, maar inmiddels worden de meeste films weer ‘gewoon’ vertoond. Behalve sommige […]
Onlangs had ik Georgische wijn in mijn zaterdagse rubriek in het Volkskrant Magazine. Verreweg de meeste flessen gaan bij mij na proeven (er is dan maar een piepklein beetje uit) naar een waarderend tritsje buren, maar ik houd er uiteraard altijd een paar zelf. De beste, wat dacht je wat. […]
Het was in 1996 dat chakchouka en ik elkaar leerden kennen. Ik moest ervoor naar Zuid-Tunesië, waar ik culinair journalerend van oase naar oase reed en telkens bij mensen thuis mocht eten. De chakchouka echter maakte haar opwachting in een net hotel op Djerba, met stoffen servetten en stoelen waarop […]