Enkele weken week geleden vertelde ik nog in het VK-magazine hoe te kersthandelen indien je twee culinaire linkerhanden hebt dan wel moe, lui en lamlendig bent: investeer in eersteklas spullen en presenteer die zonder fornuisgefruts, maar wel een beetje fraai. Vandaag echter zijn we weer als blije, opgewonden […]
Toch een scherfje van een kies, hè. Dat komt ervan: jagers schieten tegenwoordig met stalen kogeltjes, omdat het zachte lood giftig is. Vrouwlief en ik kauwden op een behoorlijk heerlijke gerookte ganzenborst, afkomstig uit een wildeganzenvleespakket. Het maken en aanbieden daarvan is een inspanning van allerlei organisaties, van […]
Belgen eten waterkers. Bij alles. Daarvan was ik overtuigd, eind jaren ’70. Ik had immers een stevig zestal kookboeken gekocht, ‘De Goede Keuken’, waarin bij opmerkelijk veel recepten de suggestie kwam om er waterkers bij te serveren. Het was veel, veel later dat mij begon op te vallen dat […]
“En die pappa al pomodoro dan?,” schreef een lezer naar aanleiding van mijn stukje van vorige week, over het eten bij Paolo en Ornella. “Mogen we daar het recept niet van?” Natuurlijk. Ik twijfel alleen een beetje. Er is een hoekje in het Italiaanse receptenkabinet dat heel erg specifiek […]
Soms – nu – zijn er eetbaarheden waarvan ik de lof wil zingen, terwijl er Volkskeukentechnisch te weinig vlees aan de kluif zit. Kijk naar het ingrediëntenlijstje onderaan, naar de luttele regels van het recept en u begrijpt wat ik bedoel. Volkskoken is een serieuze zaak. Ik dien u […]
In Bourgogne zomert het zoals het de afgelopen jaren maar zelden deed. Zelfs als de warmte in West-Nederland even naar adem hapte, trapte hij hier door. Extra opgeroepen reservetroepen zwaluwen zwierden door het zwerk om de legioenen insecten op te vreten, waterlopen droogden op en planten schroeiden bruin in […]
Op de foto geen roerei, dat doe ik u niet aan. Ze zijn ermee gestopt. Cees en René Slagt, mijn slagers, mijn rotsen in de carnivore branding, mijn helden van de smaak. Heel begrijpelijk en verstandig, want als je 69 en 65 jaar oud bent en een prachtig bod krijgt […]
Hora est! Voor de doperwten, bedoel ik. Onze doperwtjes, onze vriendelijke groene vriendjes, met vier of vijf of soms drie verstopt in hun peultjes, zoet opgeborgen, pril en jeugdig en botanisch gezien hoogst onvolwassen. Ze komen in ons rommelige klimaat precies op tijd, net nu de aspergetelers ermee gaan […]
Ik heb ze zien komen: asperges. In mijn jeugd waren dat vreemd dunne dingen in een vreemd dun blik, uit China meen ik, met een zwart etiket. ‘Slierasperges’ noemde mijn moeder ze en ze was er dol op. Je pakte ze volgens de hipste trends in een plakje ham […]
Het is toch ook om dol van te worden: is grassap en chiazaad uit, moeten we aan de bottenbouillon. Een heel stuk erover, onlangs in De Volkskrant, maar helaas, schrijver en geïnterviewden bleken onbekend met het feit dat ons hele verschijnsel restaurant in de 18e eeuw is ontstaan uit […]
Fransen kunnen niet koken. Ik heb het al eerder beweerd en ik zeg het opnieuw. De hele reputatie van de glorieuze Franse keuken is gebaseerd op de haute cuisine, het sterrengewemel van tegenwoordig en de schitterende prestaties van professionele koks vanaf de 17e en 18e en vooral de 19e […]
(Het recept vergat ik te fotograferen – dom! – maar dit was een eerdere versie, met blaadjes Thaise basilicum) Groente is het en wordt het nog veel meer. In dit seizoen, in dit tijdsgewricht, in onze hoofden en harten. Groente was al lekker, maar inmiddels zijn er Grote Geesten […]