Wij zijn zuur. U en ik, de buurvrouw en de groenteman, de kat en de kanarie, allemaal zuur. Net als ons eten. Dat komt doordat vrijwel alles in de levende natuur zuur is. Vaak maar een beetje, soms heel flink. Een ei is zo ongeveer het minst zure dat we in ons mond stoppen; daarom is het zo lastig combineren met wijn. Omdat die namelijk wel… nou ja, precies.
Van veel dingen weten we dat ze zuur zijn, zoals augurken of yoghurt of slasaus. Maar dat is alleen omdat ze een beetje doorslaan. Proef eens een plak salami goed. Nou? Zuur. Dat komt omdat melkzuurbacteriën erin hebben huisgehouden. Die mochten tekeergaan op voorwaarde dat ze collegamicroben met een slechte inborst op afstand houden. En dat lukte dan weer doordat de salamimakers flink uit de zoutpot graaiden bij de fabricage; melkzuurbacteriën kunnen dat hebben. Veel dingen die wij zuur noemen, zijn zuur en zout. Zoals die augurken, en zure haring, maar ook salami.
Wij houden dus wel van zuur – hoewel we zoet lekkerder vinden. Maar nog liever hebben we hapjes die minstens twee smaken hebben, zuurzout, zoetzuur, zoetzout. En het allerheerlijkst is het als er drie zijn. Varkenshaasje roomsaus? Zoetzuurzout.
Witlof met ham en kaas? Bitterzuurzout.
In sommige eetculturen, zoals de Thaise, voegt men bewust de verschillende smaken toe; de harmonie tussen de elementen wordt gezocht en benoemd. Wij hebben die traditie niet; al sinds de Romeinen ‘doen we maar wat’. Met dezelfde uitkomst, dat wel. By the way: ik geef op 3 en 10 februari lezingen over culinaire historie in het Okura Hotel in Amsterdam. Zuur, zout, zoet en de rest door de eeuwen heen.
Hier een voedzaam, simpel, snel, goedkoop recept voor een op Iran geïnspireerde maaltijdsoep. Lekker zuur.
Fruit de uien en knoflook rustig aan in de olie, zeg een minuut of 4. Voeg de aardappels, het kipgehakt en het sap van 1 citroen toe, plus 1 liter water en de bouillonblokjes. Kook 10 minuten. Voeg dan de bonen, spinazie en specerijen toe. Kook nog 5 minuten, misschien ietsje langer als de spinazie nog ontdooid was; en de aardappel moet gaar zijn, natuurlijk. Serveer met doorgesneden citroen; iedereen knijpt naar eigen goesting sap in zijn soep.
Maaltijdsoep met spinazie en citroen
Voor 4 personen
1 ui, grof gesneden
2 tenen knoflook, geplet
scheutje olijfolie
4 flinke aardappels, ongeschild in stukjes
300 g kipgehakt
2 citroenen
2 bouillonblokjes naar keuze
1 blik (400 ml) zwarte of rode bonen
300 g diepvries spinazieblaadjes
1 theelepel kaneelpoeder
1 theelepel nootmuskaat
1 theelepel gemalen kardemom
1 theelepel komijnpoeder
10 reacties op “Recept maaltijdsoep met spinazie, kip en citroen”
Lekker! Maar ehm.. wat vind je van kikkererwten in plaats van bonen? Smaken heel goed bij spinazie en hebben zelf iets 'kippigs', iets 'umamisch'.
Bouillonblokjes… blijf ik een magische horde vinden… Als het niet homemade lukt, dan toch een scheut uit een pot Struik kippebouillon. Restant invriezen in van die handige dikke plastic zakjes van Ikea.
Kikkererwten zijn uitstekend in dit recept. Maar ik heb ze al eens gecombineerd met spinazie, dus ik dacht kom…
Hoe doe je dat kippengehakt? In balletjes?
Nee, gewoon los.
Bedankt
Daarom is hier de stamppot bietjes met uitgebakken spek een favoriet: zoete bieten, azijn toegevoegd in stamppot en zout, uitgebakken spekplakjes.
(http://www.family-oosten.com/blog/2012/04/06/stamppot-bietjes-met-draadjesvlees/)
Mooi! Paul, ik heb niets gehoord op onze mails naar aanleiding van je aanvankelijke opgave voor de culinaire lezingen.
Spinazie en bonen zijn twee favorieten van me, maar kippengehakt spreekt me helemaal niet aan. Kan je dat ook vervangen door rundergehakt of gewoon weg weglaten?
Dat mag allebei. Er mag trouwens heel veel hoor, met mijn recepten 🙂
Dat is wel fijn. 🙂