Sla eten, groenvoer kanen, ongekookte planten prikken, zou dat nou van alle tijden zijn? Van alle gezindten, alle lagen? Hm. Veel culturen meenden dat je in alles zo duidelijk mogelijk moest tonen dat je geen beest was. Beesten eten rauw, ergo mensen niet. Maar dat soort nuffige opvattingen was […]
Ik ben de blikkenman. De blikkenmetlinzenman, blikkenmetkikkererwtenman. Dat is me wel verweten door lezers als het om peulvruchten in een recept ging: ‘maar waarom neemt u nou een blik?’ Zij beschouwen dat als valsspelen. Of een teken dat ik geen ruggengraat heb, culinair, of, veel erger, maatschappelijk of duurzaamheidsgewijs. […]
Kip moet gaar. Dat wordt ons linksom en rechtsom ingepeperd. Terecht, omdat de slachtkippenindustrie, biologisch, plof of daartussenin geen kans ziet om een gevarieerd scala aan ziekteverwekkers van het vlees te houden. Als de beesten bij leven nog kiemvrij zijn krijgen ze bij de slacht nog een veeg mee. […]
Daar is het dan, het boek waar u en ik en het ganse land op zaten te wachten: Peulvruchten. Het is een stevig stoeptegeltje van de Britse kookschrijfster Jenny Chandler, uitgegeven bij Karakter (€ 29,95), 272 pagina’s berstend van info, likkebaardende foto’s en, vooral, recepten. Natuurlijk heb ik, als […]
Voor de goede oplettertjes is het duidelijk: de definitie van ‘goed eten’ is rap aan het veranderen. Koolhydraten raken uit de gratie, met suikers voorop. Straks verliezen zelfs volkorenbammen hun imago van gezonde hap; ‘broodje gezond’ blijkt dan een contradictio. Volgende stap is de wederopstanding van verzadigd vet: leve de […]
Gooi het brood maar de deur uit, en de pasta ook, de rijst, de aardappelen. We gaan oerdissen! In de queeste naar de eeuwige gezondheid is het paleo-voedingspatroon – nooit dieet zeggen, het gaat niet om afvallen – een van de meest belovende opties. En wat is de oerdis? Simpel: […]
Mijn nicht is aangekomen in Bourgogne en heeft een kookboekje meegebracht uit Amerika. Mormon Family Recipes heet het, en nadat ik over de ochtendthee mezelf heb vermaakt met onuitgesproken woordspelinkjes, ‘moron family recipes’, ‘hormone family recipes’, blader ik erin. Ja, dit is Amerika. Geen recept zonder zoetigheid, jam, esdoornsiroop, fruit, […]
Noot: ik kom er net achter dat ik het merk pasta – Di Martino – niet noemde in deze Volkskeuken! Zeer dom. Nu ingevoegd. Ze slierten, ze krinkelen, ze walsen rond mijn vork en dan weer niet, ze kluwen in de rondte en altijd, altijd hangen er een of twee […]
“Zou deze tent er over tien, vijftien jaar nog zijn?” sprak Dave, en prikte frieten aan zijn vork. Om ons heen honderdtwintig eters, pratend, wachtend, kauwend, lopend tussen hun tafel en het buffet van hors-d’oeuvres, en drie serveersters met luide stemmen, glimlachen voor iedereen en een angstwekkende doelmatigheid. Buiten zon, […]
Ik moest er over nadenken, lezers. Waarom zaten de donkere wolken niet alleen boven mijn hoofd, maar ook erin? Boos, kwaad, verdrietig, nijdig, moedeloos, het schurkt allemaal door mijn gemoed. Eigenlijk zou ik ergens in de buurt van Bordeaux zitten, maar op de vlucht voor omineuze weersvoorspellingen werd het Carcassonne. […]
Gisteren las ik het, in de Volkskeuken: we zitten in een vleesverlatersweek. Zomaar, opeens, terwijl ik het niet wist. Zeker mijn persberichten niet goed gelezen, wat heel goed kan hoor, want mijn mailboxje wordt dagelijkse volgebraakt met tientallen mededelinkjes van naar aandacht hengelende afzenders. Hoe dan ook, mijn week is […]
Ja, een stoofpotje maken van wildzwijn, dat lukt best. Of een hertenbiefstuk bakken. Maar het echte werk, wild snijden, beoordelen, de optimale bereiding geven, dat is nog wat anders. Vandaar ik blij verrast het persbericht bekeek waarin de oprichting van Nationale Wildacademie werd meegedeeld. Uiteraard ging het om een activiteit […]