Kannibalen eten overwonnen tegenstanders omdat ze denken de kracht daarvan over te nemen. Dat leerden we op school, vroeger, weet u nog? Nou, wij lijken er verdacht veel op. Bijgeloof dampt klamme dampen door onze levens, onze huizen, onze keukens. U gelooft misschien net zo min als ik dat het […]
Daar is het dan weer, een vers kerstmenu van Loethe Olthuis (de middelste twee recepten) en mij (start en finish). Een fantastisch pastagerechtje met vis, een gedurfd knoflooksoepje met granaatappelpitten, varken met citroen en ei, zoete weelde met korianderstroop… Kerst is bij ons dit keer een uitstap naar die landen […]
Mal eigenlijk, die gewoonte om koffie ‘een bakkie troost’ te noemen. Ik vind er niks troostend aan. Ik hou wel van koffie, daar niet van. Kom niet aan mijn ochtendkoffie, lekker de morgen in tweeën hakken, zwart geluk slurpen, een momentje het dagelijkse op pauze zetten. Maar troostend vind ik […]
Bitter. Bittere lof, bittere spruiten, bittere andijvie, gaargekookt, platgestoofd, het bittere kookwater bitter gebonden tot grijs snot. Bitter is een smaak en een vorm van kindermishandeling. Lof, spruiten, andijvie, ik haatte ze toen ik klein was. Maar ergens in mijn tienerjaren overschreed ik de bittergrens. Met koffie, omdat een meisje […]
Dat was een mooie beurt, vorige week. Ik zong lof van pasta, hulde me in lyriek over de bijzondere deegwaar van de voet van de Vesuvius – waar een klassieke- zangopleiding al niet goed voor is –, vertelde netjes dat het spul bij Plus te krijgen was, en noemde vervolgens […]
Noot: ik kom er net achter dat ik het merk pasta – Di Martino – niet noemde in deze Volkskeuken! Zeer dom. Nu ingevoegd. Ze slierten, ze krinkelen, ze walsen rond mijn vork en dan weer niet, ze kluwen in de rondte en altijd, altijd hangen er een of twee […]
De slavink is de kwintessens van carnivoor Nederland. Zo’n drolletje gehakt met een streep spek eromheen, afgepast, opgerold en bovenal ongehoord goedkoop. Kinderen vinden het lekker, want doorgaans knallend zout en kwistig voorzien van hoerakruiden, mama blij want makkelijk en niet te verpesten en kinderen blij, en papa, tja, papa, […]
Het was een blij treffen, een grijnzend aangename ontmoeting, maandag, van mij en een stamppotje. Ik was over zessen op de Gerard Doustraat in Amsterdam, had een half uur om de leegte in mijn buik op te heffen en overwoog bezoek aan frituurinrichtingen toen ik voor Café de Punt een […]
Hij is dood. Dik drie jaar alweer geleden en walgelijk te vroeg hield Adriaan Jaeggi’s lijf ermee op. Darmkanker. Om te zeggen dat hij het ernaar gemaakt heeft, slaat nergens op. Maar hij leefde zeker in the fast lane. Rokend, drinkend, kokend, schrijvend, trombonespelend en liefhebbend stormde hij door de […]
“Zou deze tent er over tien, vijftien jaar nog zijn?” sprak Dave, en prikte frieten aan zijn vork. Om ons heen honderdtwintig eters, pratend, wachtend, kauwend, lopend tussen hun tafel en het buffet van hors-d’oeuvres, en drie serveersters met luide stemmen, glimlachen voor iedereen en een angstwekkende doelmatigheid. Buiten zon, […]
Zeep. Korianderhaters vinden koriander smaken naar zeep. Terwijl het een opwindend blaadje is, jongejufferig rank en teer en desondanks geurend naar wufte einders, naar markten waar het heerlijk sloerig stinkt, waar je het aardse geploeter en gezweet ruikt, waar de dood aanwezig is tussen het leven, stijve blote kippen naast […]
Wijnstokken op rij slingeren groen rond de heuvels, krullen hand in hand langs het reliëf als een gestold ballet. Het licht is gevangen in damp, wijkt blauwer en blauwer terug met iedere coulisse, tot de allerverste, met silhouetzwarte cipressen bekroonde randen. Dat zorgt voor een suggestie van Toscane, maar nee, […]