Risotto eten is vreselijk zen. Dunkt me. Ik weet goedbeschouwd niks van zen maar wel van risotto, het ‘rijstje’ uit Noord-Italië. Nu ik er over nadenk, heel veel Italiaans eten lijkt me zen. Drie, vier ingrediënten, vijf voor mijn part, die met vaardigheid worden samengeknutseld tot wonderen van eenvoud. Spelletjes […]
Trots en blij: Charlotte en ik gaan weer de serie lezingen over culinaire geschiedenis doen voor de Illustere School van de Universiteit van Amsterdam. 29 maart – 3 mei, allemaal woensdagmiddagen. Dat wordt weer smikkelen en smullen (virtueel)! Het programma: 29 maart en 5 april: Introductie in de culinaire geschiedenis […]
Alles zat en viel mee, in Venetië. De zon hield niet op met schijnen, de massa’s bleven braaf op de geijkte plaatsen, het San Marcoplein hield het droog en ons verblijf bleek een piepkleine oase van rust achter een huizenblok, voorzien van een tuin met zitje. Niet minder belangrijk: we […]
Voor het geval dat u dacht dat Ottolenghi de granaatappelpitjes had uitgevonden, of zelfs maar ontdekt op een achterafmarkt in het Midden-Oosten: nee. Ik zat aan tafel bij Casa Tintoria, een tussen lommer en bloemen neergestreken restaurant in Urbania, Le Marche, met voor me een bord salade, gul voorzien van […]
Het was weer heerlijk, prachtig, overweldigend, het reisje naar Cà Palazzo twee weken geleden. Stralend weer en het landschap hielpen, maar het waren toch vooral de bezoeken aan wijnmakers, dorpen en steden, een saffraanteler, een kaasmakerij, een olijvenperserij, de glorieuze maaltijden in restaurants en op het domein die in de […]
De gehaktbal is een oeroud fenomeen. Min of meer zo oud als messen, wed ik. Verdeel een dood dier in stukken en je houd stukjes over. Snippers noemt de slager die, en in het neanderthaals en cro-magnons was er ook vast een woord voor. Het aardige is dat als je […]
Asiago was een naam die ik kende als kaas, een stoere formaggio uit de Dolomieten, een doordampend wiel als de gestolde adem van bergkoeien op stal. Onlangs echter kreeg ik een pot biologische honing in handen van een firma die zich Rigoni di Asiago noemt. Om de zaak niet nodeloos […]
‘Tahini, dat is een soort pindakaas,’ vertelde mij een vage vriendin in de jaren 70. Zij at macrobiotisch, bijna alleen granen en peulvruchten, hoe vreugdelozer hoe beter. Als het nergens naar smaakte was het goed, want dat gaf geestelijke verheffing. Haar tahini smaakte een beetje bitter; ik vond gewone pindakaas […]
Het komt in vlagen, bij eters en kopers, bij verkopers en producenten, instanties en overheden: druk maken over voedselverspilling. Ja, het is erg. Het is zonde. Het is een schande, zo je wilt. Maar het is ook logisch. We willen én veel keus én we zijn bang. Bang om ziek […]
Er bestaan vast mensen die voor hun solistische eentje de sterren van de hemel koken. En dan niet eens een keer, maar dagelijks, maandag, dinsdag, de hele wekelijkse trits – ik wacht op je mailtje. Maar zeldzaam lijkt het me beslist. Koken is immers het aardigst voor een waarderend publiek. […]
Culinair gezien waaiden mijn ouders met alle moderne winden mee, in de jaren 70. Allereerst droeg mijn moeder met graagte de keuken over aan mijn vader. Die vond koken leuk maar had weinig tijd, zo na zijn werk, vandaar dat groente al snel uit blikken kwam en zijn nasi er […]
Chapeau, de Fransen doen het weer! Het afgelopen mei geopende Cité Internationale de la Gastronomie & du Vin in Dijon is een indrukwekkend geheel van interactief museum, deels ook voor de kinderen, wisselende tentoonstellingen (nu een fantastische over patisserie), een straat met restaurantjes, kookwinkels en een kookboekhandel, een kookschool en […]