“Hier, probeer dit eens,” zei Manfred. “Bonen in blik.” Ik was bij Meeuwig op de Amsterdamse Haarlemmerstraat om mijn olijfolietekort te lenigen. De statiegeldfles was net gevuld met Toscaanse olio di frantoio. Maar Manfred heeft meer dan olie. Hij gaf me een heel gewoon blikje waarop stond dat er cannellini […]
In Krommenie zit een Italiaan. Dat geldt weliswaar ook voor hele slierten andere gemeenten in ons nog steeds walgelijk natte en daardoor hinderlijk groen uitziende land, maar ik bedoel hier een kokende Italiaan, zo eentje met een restaurant. Het geval wil dat het een Zeer Goed kokende Italiaan is, en […]
Een fornuisleuner, zo noemde ik mezelf vorige week, om het contrast aan te geven met ovenschuivers. Een fornuisleuner dobbert naast het fornuis, een half uur, een uur, het maakt niet uit, en doet wat er gedaan moet worden, droomt, roert, zit half in de saus die hij maakt, is zelf […]
En zo kwakkelen we de meimaand binnen, kledderend van natte dag naar natte dag, van tochtig uur naar tochtig uur, oudhollands herfstend waar we hoopten te voorjaren, elke avond murw loerend naar de weerman die opnieuw walgelijk blijmoedig de oceaandepressies duidt. Is het gek dat hele volksstammen vluchten in de […]
Het is lente. Niet dat je dat ziet of merkt als je naar de lucht kijkt, maar toch. Bomen en struiken loveren, stad en land worden groener, ook al snikt het zwerk dagelijks koude tranen op onze daken en koppen. En ook zonder zon, of beter juíst zonder zon willen […]
Laten we het eens over lever hebben. Lever. Leeever. Het spul heeft niet echt zijn naam mee, hè? Zijn klank, bedoel ik. Als ik het zo uitspreek ga ik meteen aan die van mezelf denken. “Tja, meneer Kleyn, uw gammawaarden zijn toch echt te hoog!” Ik ben niet fetisjistisch genoeg […]
Hebt u misschien twee ons bloem gevonden? Vorige week raakte die zoek bij de eindredactie van de Volkskrant, hij was bedoeld voor een appeltaart. Tot het paasweekend zijn ze doorgegaan met zoeken, maar op een gegeven moment moet je het opgeven. En toen kwam ook nog dat onderzoek van Grand’Italia […]
Het was een queeste. Een zoektocht. In mijn Bourgondische huisje kookte ik, nadat in de eerste zomer twee overjarige fornuizen amechtig de geest hadden gegeven, op een roefroef gekocht ding van de bouwmarkt. Ach, gas is gas, dus wat maakt het uit. Dacht ik. Gas is gas, dat was waar. […]
Duiken wij vandaag in de culinaire diepten van Midden- en Oost-Europa. Ik moet eerlijk bekennen dat mijn ervaring beperkt is; alleen Hongarije heeft mij driemaal binnen de grenzen gezien. Maar dat waren dan ook gedenkwaardige bezoeken. Niet alleen komt er gelukzalige wijn vandaan, ook de kokerij is een reisje waard. […]
Ja, het is rijst. Maar jongens, jongens, wat zijn we ver van Azië. Risotto, Italiës ‘rijstje’ is een bedwelmend gerecht, een donzige deken op je tong, een wolkende wereld onder je gehemelte, een zacht klotsen van romige rijst om de kiezen, vloeibaar en vast tegelijk. En pas op, dat vloeibaar […]
Trouwe lezers weten het: ik verzamel Libanese restaurants. Althans, eetervaringen aldaar. De Libanese keuken is de essentie van het eten aan de oostelijke kant van de Middellandse Zee, verfijnd in bereiding, in smaak, in presentatie, een zegenende regen van peterselie, citroen, koriander, knoflook, bonen, kikkererwten en lamsvlees. Maar elke keer […]
Waar zouden wij zijn zonder kruiden? Nee, ik bedoel het serieus. Zet al die trivialiteiten als extra bezuinigingen en nieuwe PvdA-voorzitters en genadezessen voor studenten even opzij en buig u met mij over die essentiële vraag: hoe zou ons leven eruit zien zonder culinaire aromabrengers? Verdraaide grijs, mooi, zijn we […]