Tien dagen ben ik nu in Italië, en nog altijd verveelt de pasta me niet. Alle dagen eet ik hem, soms twee keer, pasta met ezelbolognese, met verse tomaatjes en basilicum, met zomertruffel, met rucolapesto, met mosselen, met rauwe ham, met rode poon, met worstevlees en artisjok. Ik heb een […]
Wrijf over een citroen en ruik. Zuur! zult u misschien roepen, maar dat kan niet. Zuur en zoet en bitter en zout proeven we, die ruiken we niet. We dénken ze te ruiken door associatie. We weten dat een citroen zuur is en dus klikt de geur meteen door naar […]
In Krommenie zit een Italiaan. Dat geldt weliswaar ook voor hele slierten andere gemeenten in ons nog steeds walgelijk natte en daardoor hinderlijk groen uitziende land, maar ik bedoel hier een kokende Italiaan, zo eentje met een restaurant. Het geval wil dat het een Zeer Goed kokende Italiaan is, en […]
Het was een queeste. Een zoektocht. In mijn Bourgondische huisje kookte ik, nadat in de eerste zomer twee overjarige fornuizen amechtig de geest hadden gegeven, op een roefroef gekocht ding van de bouwmarkt. Ach, gas is gas, dus wat maakt het uit. Dacht ik. Gas is gas, dat was waar. […]
Grijsgroen is hij, braaf grijsgroen, zoals hij daar nou staat te huiveren in de herfstigste winter ooit. Mijn salieplant is taai, zijn blaadjes zijn dik en een beetje gekruld, alsof ze hun schoudertjes optrekken tegen de kou. ’s Zomers blaakt hij, wordt het grijsgroen wat groener en steekt hij masten […]
Dat was een mooie beurt, vorige week. Ik zong lof van pasta, hulde me in lyriek over de bijzondere deegwaar van de voet van de Vesuvius – waar een klassieke- zangopleiding al niet goed voor is –, vertelde netjes dat het spul bij Plus te krijgen was, en noemde vervolgens […]
Noot: ik kom er net achter dat ik het merk pasta – Di Martino – niet noemde in deze Volkskeuken! Zeer dom. Nu ingevoegd. Ze slierten, ze krinkelen, ze walsen rond mijn vork en dan weer niet, ze kluwen in de rondte en altijd, altijd hangen er een of twee […]
Laat ik weer eens lof zingen. Lof van de Italiaanse keuken, waar ik de afgelopen dagen van verschillende kanten mee werd geconfronteerd. Allereerst blies een heel gewoon etentje bij Caffè Toscanini in Amsterdam me van de culinaire sokken. Ja, opnieuw Toscanini. Kan er ook niks aan doen. Word er bijna […]
Treurbakjes, ik zag ze gisteren in de trein. In de handen van vlotte types, op de retourvlucht van hun werk, koutend met een kennis, bellend met het thuisfront, zwijgend starend uit de ramen. Treurbakjes met eten, magnetronschaaltjes maagvulling, calorische doekjes voor het bloeden. “Ik heb iets gekocht van carbonara of […]
Mag ik u even een dierbaar, onopvallend en toch culinair zo hartverscheurend belangrijk ingrediënt voorstellen: pastawater. Inderdaad, het kookwater van de pasta, niks meer, die pan met water en zout waar de tagliatelle in kronkelen, de fusilli in dansen, de rigatoni, de spaghetti en de penne hun harde droogheid laten […]
Het is een lekker boek. Een lekker, heerlijk, verbazingwekkend boek. Over Italië. Nou is er ook heel veel lekkers, heerlijks en verbazingwekkends daar. Maar Joost Overhoff beschrijft dat ook nog eens op met een meeslepend, verbazingwekkend gemak, hij danst soepel van onderwerp naar onderwerp, en laat daartussendoor snippertjes kennis dwarrelen […]
“Zo, ga je weer lekker kokkerellen?” Sommige culicollega’s gaan subiet de gordijnen in als het tegen ze gezegd wordt. Vooral misschien als ze denken aan foute mannen die neerbuigend tegen kokende vrouwen aanpraten. Of is de associatie met gepiel met vloeibare margarine, vrolijke ruitjes paprika en banaan door de zuurkool […]