Een schaal vol met dikke vlezige perziken, croissants gevuld met zoete verse ricotta en chocolade. De eigenaresse van onze kleine, charmante slaapplek rijkt ons een bordje aan en zet twee dampende kopjes espresso voor ons neer. Op de kaart wijst ze aan waar we vandaag Sicilië kunnen proeven. […]
Schitterend, kristalhelder of dof, troebel. Groengeel, citroengeel of warm okergeel. Paars, robijn of bijna baksteenrood. Gestold zonlicht, geperst godenvocht, gerijpt druivennat. Ik wals, ik ruik, ik inhaleer en ik observeer. Ondertussen hopeloos turend naar het lege witte vel papier, met schema, waarop ik in woorden het mysterieuze sap […]
Ons Franse huis staat in een van reeën en zwijnen vergeven gebied. Ik wed dat er meer zijn dan menselijke bewoners. Een aantal van die laatsten schiet op de eerste, in het najaar. De vriezers liggen vol met dood grofwild – ik heb horen fluisteren dat Petit Louis, onze […]
Belgen eten waterkers. Bij alles. Daarvan was ik overtuigd, eind jaren ’70. Ik had immers een stevig zestal kookboeken gekocht, ‘De Goede Keuken’, waarin bij opmerkelijk veel recepten de suggestie kwam om er waterkers bij te serveren. Het was veel, veel later dat mij begon op te vallen dat […]
Ze staat stralend op het omslag, en terecht. Karin Luiten, ‘van Koken met Karin’, zoals ze zich immer voorstelt, ontworstelt zich aan haar girl-next-door-imago. Dat valt nog niet mee als je no-nonsens als culinair belangrijkste karaktertrek hebt en je jarenlang profileert als de anti-pakjes-en-zakjeskoningin van Nederland. Maar het lastigste […]
“En die pappa al pomodoro dan?,” schreef een lezer naar aanleiding van mijn stukje van vorige week, over het eten bij Paolo en Ornella. “Mogen we daar het recept niet van?” Natuurlijk. Ik twijfel alleen een beetje. Er is een hoekje in het Italiaanse receptenkabinet dat heel erg specifiek […]
Tien jaar geleden alweer was het dat ik erover schreef, maar het was dan ook al meer dan tien jaar terug dat ik het voor het laatst at: de coniglio in porchetta van Ornella, onze vriendin in Toscane. Maar nu zitten we weer aan tafel in Poggibonsi, de Chianti […]
Osteria dei Pazzi heet het. Een goed-Florentijns eetlokaal, vlakbij de Santa Croce-basiliek, hoog, overakoestisch, met ongemakkelijke stoelen. Aan het plafond vloeken gekleurde ventilatorwieken die een kinderdagverblijf zou verbieden vanwege adhd-opwekkende effecten. De enige pazzo, gek, die eronder loopt is eigenaar en chef Paolo Paroli, een oude vriend van lang, […]
Heel, heel zachtjes bloept de stoofpot onder zijn schuine deksel. Of nee, zelfs dat niet: hij trilt, met af en toe een bijna-rimpeling op het oppervlak, waar een dun laagje vloeibaar vet het garen eronder verhult. Een grote tak tijm slaapt aan de rand, als een gevallen stuk boom […]
Het zal begin jaren ’90 zijn geweest dat de fameuze driesterrenkok Alain Senderens tegen een ongetwijfeld vleiende vergoeding een zaal met pers en restaurateurs van de toonaangevende Alliance Gastronomique Néerlandaise kwam vertellen dat je bij de maaltijd best Cointreau kon drinken. Kent u Cointreau? Het is een soort alcoholhoudende […]
Ik vind het een glorieuze uitvinding: gehakt. Dat bent u met me eens, want Nederlanders eten er onwaarschijnlijk veel van. Vroeger was het pure restverwerking, het malen van de snippers die overbleven na het uitsnijden van beest, plus alle delen die anderszins moeilijk te bereiden waren (en dat was […]
Na een avondje bomen met mensen van het Deense Zuivelbureau was ik eruit: Lurpak is een soort appellation d’origine contrôlée. Voor boter. Het is geen merk, maar een keurmerk, in 1901 bedacht om falsifiëring te bestrijden. Deense boter was de top, volgens de Denen dan, maar allerlei Russen, […]