‘Waarom de andijvie eerst voorgekookt? Even roerbakken is toch veel beter?,’ zo reageerden lezers op mijn recept van vorige week. En ik was het alweer bijna vergeten, maar maandag stond er hier een recept voor witlof met ham en kaas waarvoor de lof voor het gratineren eerst ‘beetgaar’ […]
Koken er nog mensen andijvie? Gewoon ouderwets, braaf, snijden, wassen, in de pan ermee en dan uit het water opdienen? O sorry, hij zal wel afgegoten worden. Mijn moeder bond trouwens het kookvocht met maïzena om zo ‘alle vitamines te behouden’. Laat ik dan degenen die deze voeten-in-de-kleimethode hanteren […]
Goed, er zijn te veel pluchen ooievaars en krulgegraveerde groene wijnglaasjes en oma’s aardewerken ovenschalen en alle dorpen zien eruit als decors voor verfilmingen van Dickensverhalen, maar toch is de Elzas leuk. Giechelend leuk en gezellig en behaaglijk. Het is er druk, want niet alleen oefent de streek aantrekkingskracht […]
Kent u dat wat de Engelse culinair-historici ‘perpetual stew’ hebben gedoopt? Prachtige uitdrukking, vind ik, ‘eeuwige stoof’. Het gaat om de ketel met inhoud die arme lieden boven het vuur hadden hangen, vroeger. Sinds er potten en ketels werden gemaakt, een diffuus begin dat ergens schuilt in de millennia […]
We gaan ingewikkeld doen. Lekker moeilijk. Ja, ik weet ook wel dat ik een paar weken geleden nog op een kerstfestival omstandig heb staan uitleggen dat je beter iets goeds kunt kopen en aardig presenteren dan proberen iets verfijnds te maken dat vervolgens half mislukt, maar we zijn nu […]
Spruitjeslucht. Koolgeur. Het is een spreekwoordelijke aanduiding van walging oproepende doorgekooktheid geworden. Mijn moeder kookte spruiten goed gaar en bond het kooknat met maïzena tot bitter grijs snot. Dat was om de vitaminen te behouden, zei ze. Jaja, maar het eten ervan was corvee. Voor mijn ouders ook trouwens, lekker […]
Kippenlevers op deze plek, twee weken geleden. Met zeven eetlepels ketjap manis en mijn opmerking dat er waarschijnlijk geen zout bij hoefde, ‘want ketjap is al brem’. Het leverde me flink lezerspost op. ‘Bedoelde u niet ketjap asin? Want manis is zoet!’, klepperde mijn mailbox binnen. Nee. Iets zoet […]
Hypejes. Aardig woord om te schrijven. Net als cakejes ziet het er behoorlijk idioot uit, zo’n kromgetrokken leenwoord uit het Engels waar wij onze liefde voor verkleinen op hebben losgelaten. Maar ter zake. Hypejes dus. Ik word er giechelig van. Naast het grote werk, de golven van angst voor […]
Een Maroilles kreeg ik. Een hele. Dat is een geurende baksteen van een kilo, oranje bekorst, een dampende, riekende kolonie van koemelk en bacterievolken, juichend microbengewemel uit Noord-Frankrijk, duizend grammen zuivelende eiwitten en vetten in trage transitie van hard en stug naar wegwandelend vloeibaar. Goede vriendin en culinair historica […]
Georgiërs hebben iets met walnoten. Walnoten niet met Georgiërs, want opgegeten worden is niet ieders hobby. Het is weliswaar de vocatie van fruit – door dieren opgepeuzeld komen de onverteerbare zaden daaruit voorzien van een portie mest deskundig verspreid in de Wijde Wereld terecht – maar notenbomen houden er […]
Dwars door onze Tonnerrois loopt het Canal de Bourgogne, een lommerrijk beoeverde streep water, voorzien van veel te veel sluizen met rood geverfde leuningen en elk met een vrolijk bruisende baard die tussen de deuren omlaag hoest. Huurscheepjes glijden over het nat, althans in de zomer; nu resten er […]
In Frankrijk zijn het standaard uitrustingsstukken van het huishouden: snelkookpannen. Huur een huis en er staat er een in het keukenkastje. Jaar in, jaar uit zag ik ze staan, maar gebruiken ho maar. Ik kende verhalen – stoverij wordt er heerlijk in! – maar er was een drempel. Tot […]