Bitter. Bittere lof, bittere spruiten, bittere andijvie, gaargekookt, platgestoofd, het bittere kookwater bitter gebonden tot grijs snot. Bitter is een smaak en een vorm van kindermishandeling. Lof, spruiten, andijvie, ik haatte ze toen ik klein was. Maar ergens in mijn tienerjaren overschreed ik de bittergrens. Met koffie, omdat een meisje […]
Knoflook, twintig jaar geleden in sommige kringen nog vrijwel taboe, is een geaccepteerde smaakmaker geworden. Hoe ga je ermee om? Knoflook is een geurbom die in zijn normale bestaan op ‘veilig’ staat. Hij komt tot ontploffing door beschadiging. Maak je de celwanden stuk, dan komt een enzym, alliinase, in contact […]
Costers del Segre, het is een stoer hoekje van de ook al zo masculiene provincie Lleida in Catalonië, de enige die niet aan de zee grenst. Men maakt daar wijn, rood vooral. Rode wijn als een granieten zuil, weliswaar zorgvuldig gepolijst en gepoetst, maar toch, van graniet. Ik mocht er […]
Dat was een mooie beurt, vorige week. Ik zong lof van pasta, hulde me in lyriek over de bijzondere deegwaar van de voet van de Vesuvius – waar een klassieke- zangopleiding al niet goed voor is –, vertelde netjes dat het spul bij Plus te krijgen was, en noemde vervolgens […]
Net de drie grote wijngidsen besproken, meldt Mariëlla Beukers zich: ook zij maakt een leidraad voor de dwalende wijndrinker. Goed, deze Rainbow Wijngids ook maar net verschenen. En nu heb ik hem op mijn bureau. 250 wijnen staan erin, van uitsluitend kleinere online-verkopers. Een buiteling van lekkers, van snoepjes, van […]
In de jaren zestig wist iedereen wat je bedoelde als je het over ‘de grote drie’ had: cabaretiers Wim Sonneveld, Toon Hermans en Wim Kan. Sinds twee jaar hebben we in wijnproefland ook drie groten, waar het daarvoor nog twee waren: de Wijnalmanak, de Supermarktwijngids en de Grote Hamersma. Gidsen […]
Als ik zeg dat het een opmerkelijke figuur is, hou ik me nog in. Wijnboer, reclamecomponist en mediaman Ilja Gort doet mij steeds weer denken aan iemand uit Kuifje en de Blauwe Lotus. Die snor, hè. Sommige collega-wijnschrijvers kunnen de man niet luchten, maar moeten toegeven dat zijn Château Tulipe […]
Noot: ik kom er net achter dat ik het merk pasta – Di Martino – niet noemde in deze Volkskeuken! Zeer dom. Nu ingevoegd. Ze slierten, ze krinkelen, ze walsen rond mijn vork en dan weer niet, ze kluwen in de rondte en altijd, altijd hangen er een of twee […]
Ooit peperduur, tegenwoordig een niet weg te denken aromatoevoeging aan ons eten: specerijen. Eerst maar eens de definitie. Die blijkt lastig. De Grote van Dale is vaag: ‘aromatische, plantaardige stof die in kleine hoeveelheid als smaak- of reukgevend toevoegsel bij spijzen en dranken gebruikt wordt’. Maar dat kun je van […]
De slavink is de kwintessens van carnivoor Nederland. Zo’n drolletje gehakt met een streep spek eromheen, afgepast, opgerold en bovenal ongehoord goedkoop. Kinderen vinden het lekker, want doorgaans knallend zout en kwistig voorzien van hoerakruiden, mama blij want makkelijk en niet te verpesten en kinderen blij, en papa, tja, papa, […]
Slovenië, het is niet het eerste land waar ik aan denk als het om wijn gaat. Niet het tweede ook. Zal ik nog maar even vertellen waar het ligt? Ten oosten van Noord-Italië, onder Oostenrijk, boven Kroatië, links van Hongarije. Vreselijk lang Habsburgs geweest, wat recentelijker Joegoslavisch, maar in grijze […]
Het was een blij treffen, een grijnzend aangename ontmoeting, maandag, van mij en een stamppotje. Ik was over zessen op de Gerard Doustraat in Amsterdam, had een half uur om de leegte in mijn buik op te heffen en overwoog bezoek aan frituurinrichtingen toen ik voor Café de Punt een […]