Bij de Pilaf met spinazie en pijnboompitten uit het Volkskrant Weekendmenu een rosé, maar niet zomaar eentje: krachtig, vol, droog en nog biologisch op de koop toe. En waarom een rosé? Omdat het rosétijd is en het aardig is te tonen dat er ook in roséland een aangenaam en voor […]
Bij Loethe Olthuis’ Baksische forel in het Volkskrant Weekendmenu zocht ik een zeer frisse Vinho Verde uit, de Gatão 2007. Een ‘light wijn’ die helemaal niet pretendeert light te zijn, maar daar met zijn 8,5 procent wel toe gerekend kan worden. Hij komt uit het noorden van Portugal en dankt […]
Bij Loethe Olthuis’ gerecht uit het Volkskrant weekendmenu een witte Côtes de Saint-Mont. Loethe zoekt dit keer het in het mediterrane, met kikkererwten, die een fantastische zoete kruimelstructuur geven, in combinatie met tomaat, munt en een vleug rode peper. Ik dacht eerst aan een witte Vin de Pays des Côtes […]
Bij zoet hoort zoet. Dat kun je bij de Franse aardbeientaart invullen door Monbazillac te nemen, of Sauternes, maar dat betekent suiker, suiker en nog eens suiker (van de druif). Hetzelfde geldt voor veel muskaatwijnen uit Frankrijk of Spanje; het is maar zelden dat ze naast al hun zoet voldoende […]
Bij Loethe Olthuis’ beenhammetje uit het Volkskrant Weekendmenu van vandaag een bijzonder bier. Het garnituur van het hammetje heeft door de appel, de suiker en de mosterd een intense zoetzure smaak. Na de afgelopen vijf weken op witte wijn te zijn uitgekomen als wijnadvies bij het Weekendmenu, had ik graag […]
De linzen met gepocheerd ei en spinazie zorgen voor allerlei smaken en texturen tegelijk. Spinazie heeft iets wrangs, maar het ei is romig en de kokosroom zelfs vaag zoet. Rode wijn sterft bij dit vrolijke smakenfeest een roemloze dood, strakdroge witte verschraalt in de mond. Ik kom uit op een […]
Eindelijk is er iets culinairs te vinden op de site van de Volkskrant. Met ingang van vandaag staat er elke zaterdag een weekendmenu in het VK-Magazine, waarvan één recept is afgedrukt, en de rest op www.volkskrant.nl/volkskeuken staat. Daar hoort ook een stukje over een bij het afgedrukte recept passende wijn […]
Nog altijd is de chardonnaydruif nummer één in de wereld als het om witte kwaliteitswijn gaat. Veel mensen weten niet eens dat hij uit de Bourgogne komt. Geen wonder; binnen de Franse wetten op de appellations d’origine contrôlées mag (behalve in de Elzas) de druivensoort niet op het etiket vermeld […]
Italië heeft een indrukwekkend scala aan eigen druivensoorten. Lagrein is een van de troeven uit de regio Trentino, een blauwe druif waarvan zeer smakelijke rode en roséwijnen worden gemaakt. Ze zijn er in lichtere en steviger versies, maar zwaar wordt het nooit. Lang was de Lagrein door zijn onbekendheid iets […]
De Hunter Valley in New South Wales, Australië, heeft de reputatie fantastische wijnen van de Sémillondruif te leveren. Dat mag zo zijn, als ik de Sémillon – Sauvignon Blanc van de mij toegestuurde flessen Tempus Two vergelijk met de Verdelho, wint de laatste duidelijk. Uiterst lekker, die Verdelho, zeer fris, […]
Madiran, in vervlogen tijden de redding van Bordeauxwijnen in magere jaren, was in de 20ste eeuw weggezakt in vergetelheid. Er was weliswaar een eigen appellation in het tochtige hoekje van Zuidwest-Frankrijk, maar er werd alleen uiterst boerse, onbeduidende wijn gemaakt. In de jaren tachtig was het Alain Brumont die dat […]
Jurançon is een van de absolute toppers van de dessertwijnen en mijn rijke, zoete aanrader voor kerst. De bekendheid is gering, wat zich prettig vertaalt in de prijs. Een tientje voor een halve fles is misschien niet niks, maar voor vergelijkbare wijnen betaal je veel meer. Jurançon hoort bij de […]